معماری پایدار در اقلیم گرم و خشک ایران

انسان عصر مدرن با شعار سلطه بر طبیعت بحرانهای توسعه را بیش از پیش دامن زد . در این راستا نیاز به مقابله با پیامدهای سوء جهان صنعتی و مصرفی عصرحاضر منجر به شکل گیری توسعه پایدار گردید . معماریپایدار، برخاسته از توسعه پایدار، فرآیندی است برای حل مشکلات که طی آن منابع طبیعی، قبل و بعد و طی پروسه تولید و ساخت ، به کمترین حد،آسیب می بیند و بنایی کاملا سازگار با محیط ) اقتصادی، اجتماعیو طبیعی ( خلق می شود . معماری پایدار معماری محیطی ، محیط را اصلی ترین عامل مؤثر در طراحی می داند . بنابراین لزوم شناخت همه جانبه مناطق گرم و خشک که بیش ازدو سومِ وسعت این سرزمین رافراگرفته لازمه ایجاد معماری پایدار در اقلیم گرم و خشک است . وهمچنین کاربرد مفاهیم پایداری در معماری،مبحثی تازه را به نام معماری پایدار، معماری اکولوژیکی،معماری سبز و معماری زیست محیطی باز کرده است که همگی اینها دارای مفهوم یکسانی هستند و بر معماری سازگار با محیط زیست دلالت دارند. با جمع بندینظرات و ایده های تمام نظریه پردازان می توان گفت معماری پایدار که در واقع زیرمجموعه طراحی پایدار است؛العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به شمار می رود. معماری پایدار مانند سایر مقولاتمعماری، دارای اصول و قواعد خاص خود است و به طور کلی این سه مرحله را در برمی گیرد : 1 صرفه - جویی در منابع 2 طراحی - بر اساس چرخه حیات 3 طراحی برای انسان که هر کدام آنها -استراتژی های ویژه خود را دارند . در این مقاله سعی می شود با مطالعه در مورد ویژگی های معماری سنتی از نظر پایداری و با توجه به نکات مثبت و قابل تطبیق شیوه ی زندگی امروزی و با بهره گیری از مزایای تکنولوژی در طراحی محیط مسکونی، فرصتی فراهم شود که در ادامه ی روند مذکور و در تطبیق و ترکیب آن با شرایط زمانی حال در راستای توسعه پایدار گام های بیشتری برداشته شود

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، معماری سنتی ، شهرهای کویری ، اقلیم گرم و خشک