بررسی مطالعات سینتیکی و ترمودینامیکی نانوحامل دارویی برای رهایش متوترکسات

در این پژوهش سنتز نانوحامل دارویی برای ارسال کنترلی متوترکسات مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. جهت انجام آزمایش های مربوط به بارگیری متوترکسات بر روی نانوحامل، pH=۵.۷ (انتخاب شد. دمای تغییر فاز LCST) پلیمر هوشمند PVCL در سطح نانوحامل حدود Co ۳۴ است. لذاظرفیت بارگیری (q) در دمای Co ۵۲ در غلظت ۱-µg mL۳۰۰ از داروی متوترکسات با pH=۵.۷ برابر با ۱-µg mg ۲.۸۷=q. بدست آمدن تایج نشان می دهد که بارگیری متوترکسات بر روی نانوحامل بر اساس فرضیه های ایزوترم النگمویر رخ می دهد. که حداکثر جذب داروی متوترکسات توسط نانوحامل ۱-µg mg ۱۲۵.۱۱۲=mq در pH=۵.۷ و دمای Co ۲۵. استرفتار آزادسازی نانوحامل بارگیری شده با متوترکسات در محلول های بافر با pH=۵.۴، ۵.۵ (اندوسوم و لیزوزوم) و دمای Co ۳۷ مورد بررسی قرار گرفت. در طی ۴۸% ساعت انکوباسیون ۹۸ از داروی بارگیری شده آزاد شده است و رهایش دارو مطابق مدل ریتر-پپاس می باشد. در ۶ ساعت اولیه رهایش %۳۶ دارو از نانوحامل کروی آزاد شده است. بعد الگوی رهاسازی آهسته ای تا ۴۸ ساعت مشاهده می شود بدین ترتیب شاهد کنترل خوبی در رهایش دارو در محیط اسیدی هستیم. از برازش معادله ریتر-پپاس با داده های رهایش متوترکسات مقدار ضریب همبستگی رگراسیون غیرخطی برای همه آزمایش ها ۸۷۲۹.۰۲=R بدست آمد و نشان میدهد که مدل ریتر-پپاس مطابقت خوبی با داده های آزمایشگاهی آزادسازی متوترکسات دارد.

کلیدواژه ها:

مطالعات سینتیکی ، ترمودینامیکی ، نانوحامل دارویی ، رهایش ، متوترکسات