آموزش طرحواره درمانی بر نشخوار فکری و رضایت از زندگی مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر اندیمشک

هدف پژوهش حاضر، آموزش طرحواره درمانی بر نشخوار فکری و رضایت از زندگی مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر اندیمشک بود. روش پژوهش از نظر هدف یک پژوهش کاربردی و به لحاظ روش گردآوری اطلاعات یک مطالعه نیمه تجربی (آزمایشی) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران دارای فرزند اوتیسم تربیت پذیر و حمایتی ساکن در شهر اندیمشک است که نمونه آی سی نفر شامل ۳۰ نفر از دو گروه آزمایش و کنترل انتخاب شد. روش نمونه گیری داوطلبانه دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. از پرسشنامه مقیاس نشخوار فکری تامل دانیل و کمبل (۱۹۹۹) و پرسشنامه رضایت از زندگی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس (انکوا) صورت گرفت. یافته ها نشان داد که آموزش طرحواره درمانی بر کاهش نشخوار فکری و افزایش رضایت از زندگی گروه نمونه تاثیر معناداری به عبارتی بین گروهی که آموزش طرحواره درمانی را دیده اند (گروه آزمایش) با گروهی که این آموزش را ندیده اند (گروه کنترل) تفاوت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، نشخوار فکری ، رضایت از زندگی