بررسی نقش هم افزایی روابط والدین و مدارس در رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان

رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان یکی از مهم ترین جنبه های تحصیل و پرورش آن هاست که تاثیرات عمیقی بر عملکرد تحصیلی و روابط بین فردی آن ها در آینده خواهد داشت. در این راستا، روابط بین والدین و مدرسه به عنوان دو عامل اصلی در فرایند تعلیم و تربیت، نقش حیاتی در شکل دهی به ابعاد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان ایفا می کنند. این مقاله به بررسی نقش هم افزایی و تعامل مثبت بین والدین و مدارس در رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان پرداخته و تاثیرات آن را بر بهبود مهارت های اجتماعی، خودباوری، تنظیم هیجانی و روابط میان فردی دانش آموزان تحلیل می کند.تحقیقات نشان می دهد که هم کاری موثر والدین و مدارس می تواند زمینه ساز ارتقای اعتماد به نفس، مهارت های ارتباطی و سازگاری عاطفی دانش آموزان شود. این تعاملات نه تنها به تقویت فرآیند یادگیری کمک می کند، بلکه موجب کاهش مشکلات رفتاری و اجتماعی در مدارس نیز می گردد. از سوی دیگر، وجود یک شبکه پشتیبانی مشترک میان والدین و مدارس می تواند در مواجهه با چالش های عاطفی و اجتماعی دانش آموزان، راه حل های موثری ارائه دهد.این تحقیق بر آن است تا با بررسی تجربی و نظری این هم افزایی، راهکارهای عملی برای تقویت روابط میان والدین و مدارس ارائه دهد و بر اهمیت این ارتباط در بهبود شرایط عاطفی و اجتماعی دانش آموزان تاکید کند. نتایج این تحقیق می تواند به سیاست گذاران و معلمان کمک کند تا برنامه های آموزشی و پرورشی را با توجه به این هم کاری موثر، بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

روابط والدین و مدرسه ، رشد اجتماعی ، رشد عاطفی ، تعاملات والدین و مدارس ، مهارت های اجتماعی ، خودباوری دانش آموزان ، تنظیم هیجانی ، همکاری آموزشی ، پشتیبانی عاطفی