ارزیابینقش و جایگاه بتن سبز بر اهداف توسعه پایدار

در دهه گذشته، نوآوری های قابل توجهی در صنعت بتن، خصوصا در زمینه پایداری بتن و الزامات بتن سبز، انجام شده است. توجه به مقوله پایداری، از اهمیت بسزایی برخوردار است زیرا سیمان پرتلند معمولی (OPC)، که ماده مهم و چسباننده اصلی بتن به شمار می رود، تولید حدود ۸% گاز دی اکسید کربن منتشر شده در سراسر جهان را به خود اختصاص داده است. عالوه بر این، تولید بتن، خطر بزرگی را برای رسوبات طبیعی مواد خام ایجاد کرده است. با توجه به اینکه انتظار میرود در سالهای آتی، به منظور برطرف گردن نیاز صنعت ساختمانی، میلیاردها تن بتن تولید شود، لذا تحقیق در خصوص یافتن جایگزین های دیگر برای بتن، از اهمیت بسزایی برخوردار خواهد بود. این مصالح جایگزین، باید جایگزین بخش و یا کل سیمان پرتلند و یا سنگدانه ها شوند. در این مقاله، مزایای پایدار پرکننده های (چسب های) قلیایی فعال شده، مصالح سیمانی مکمل و مصالح بازیافتی، به عنوان مصالح خام، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مقاله مروری کوتاه، نشان داده خواهد شد که در مقایسه با روش های سنتی ساخت بتن که با استفاده از مصالح خام صورت می پذیرد، بواسطه استفاده از مصالح جدید، می توان بتن های سبز با ویژگی های ممتاز تولید نمود. همچنین با توجه به اهمیت اقتصادی، مصالح جدید، در مقایسه با نمونه های مشابه سنتی، عملکرد بهتری از خود نشان دادند.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مصالح سبز ، بتن ، سیمان پرتلند معمولی ، توسعه پایدار