تاثیر فناوری های ارتباطی دیجیتال بر بهره وری از طریق نوآوری (مطالعه موردی: شرکت اسنپ)

این مطالعه بررسی می کند که چگونه فناوری های ارتباطی دیجیتال (DCT) بهره وری سازمانی را از طریق نقش میانجی نوآوری، با استفاده از مدل توسعه یافته CDM¹، افزایش می دهند. با استفاده از داده های ۲۸۷ کارشناس از شرکت اسنپ، که یک پلتفرم پیشرو در خدمات دیجیتال در ایران است، این پژوهش از مدلسازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی² (PLS-SEM) برای آزمون روابط فرضی استفاده می کند. نتایج نشان می دهد که پذیرش فناوری های ارتباطی دیجیتال تاثیر معناداری بر نوآوری دارد (p < ۰.۰۰۱ ,β = ۰.۳۰۸) که به نوبه خود مستقیما بهره وری را بهبود می بخشد (p < ۰.۰۰۱ ,β = ۰.۶۶۹). در حالی که فناوری های ارتباطی دیجیتال اثر مستقیم محدودی بر بهره وری دارند (p < ۰.۰۱ ,β = ۰.۱۸۱)، نوآوری ۷۹.۳۸٪ از این رابطه را به طور کامل میانجی گری می کند، که در این تحقیق با آزمود سوبل³ تایید شده است (p < ۰.۰۵ ,Z = ۲.۴۶). چارچوب توسعه یافته CDM نشان دهنده برازش قوی مدل است (GOF = ۰.۵۷۱)، که اعتبار آن را در زمینه تحول دیجیتال تایید می کند. این یافته ها نقش اساسی نوآوری را در تبدیل سرمایه گذاری های زیرساخت دیجیتال به بهبودهای قابل اندازه گیری در کارایی برجسته می سازند. این مطالعه از نظر نظری با ادغام فناوری های ارتباطی دیجیتال در مدل CDM و از نظر عملی با ارائه بینش هایی برای سازمان هایی که به دنبال همسو کردن استراتژی های دیجیتال خود با بهره وری مبتنی بر نوآوری هستند، سهم مهمی دارد. محدودیت های این پژوهش شامل داده های مقطعی و تمرکز خاص بر صنعت است، که مسیرهایی را برای تحقیقات طولی و بین بخشی آینده پیشنهاد می دهد.

کلیدواژه ها:

فناوری های ارتباطی دیجیتال ، نوآوری ، بهره وری ، اسنپ