تاثیر شرکت های دانش بنیان هوشمند بر افزایش تابآوری دولت

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 66

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IGCCONF01_032

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1404

چکیده مقاله:

این مقاله به بررسی تاثیر شرکت های دانش بنیان هوشمند بر افزایش تابآوری دولت و تقویت تاب آوری اقتصادی میپردازد. شرکت های دانشبنیان هوشمند ترکیبی از شرکت های دانش بنیان ) Knowledge Based یا Knowledge enterprise ( و شرکت های هوشمند)Smart (هستند که علاوه بر دارا بودن معیارهای دانش بنیان )توسعه فناوری های نوین و مبتنی بر تحقیق و توسع ه(R&D) ( ، از فناوری های پیشرفته هوشمند مانند هوش مصنوعی، کلان داده( Big Data) ، اینترنت اشیاء(Io T) ، یادگیری ماشین و سیستم های خودکار سازی؛ برای بهینه سازی فرایندها، تصمیم گیری های داده محور و نو آوری در خدمات یا محصولات خود استفاده می کنند. این شرکت ها امروزه بهعنوان بازیگران کلیدی در توسعه اقتصادی و تحول ساختارهای دولتی و حکمرانی مطرح شدهاند و در حوزههایی نظیر فناوری، بیوتکنولوژی و فینتک) Financial thecnology( فعالیتمی نمایند. توانایی دولت ها در مقابله با بحرانها، حفظ خدمات اساسی و سازگاری با تغییرات، می تواند با نوآوری و مشارکت شرکتهای دانشبنیان هوشمند تقویت شود. ایجاد تنوع اقتصادی، بهرهوری بالا و ثبات مالی با کمک نوآوریهای این شرکت ها از تاثیرات مثبت در افزایش تاب آوری اقتصادی دولت ها به شمار می رود. استفاده از فناوریهای پیشرفته، امنیت سایبری و دیجیتالی سازی خدمات دولتی برای بهبود کارایی و نوآوری در خدمات عمومی از جمله مصادیق استفاده دولت ها از شرکت های دانش بنیان در این راستا می باشد. این مقاله به مواردی از ادغام موفقیت آمیز شرکت های دانش بنیان هوشمنددر دولتها پرداخته است و به سه مورد موفق از کشورهای استونی، سنگاپور و کره جنوبی که هر یک نشاندهنده همکاری دولت ها با شرکتهای فناوری در راستای تحول دیجیتال و بهبود خدمات عمومی است ، اشاره شده است. این همکاری ها شامل پیادهسازی سیستم های حکمرانی الکترونیک، توسعه راهکارهای هوشمند شهری، تقویت امنیت سایبری و افزایش سواد دیجیتال هستند . همچنین این مقاله نشان میدهد که دنمشوه ناینب شناد یاه تکرشمی توانند بهعنوان موتور محرک تاب آوری دولت و اقتصاد، با ایجاد شغلهای تخصصی، افزایش بهره وری، و جذب سرمایهگذاری، نقش آفرینی کنند. استراتژیهای تقویت این همکاری شامل ایجاد سیاست های حمایتی، سرمایهگذاری در زیرساخت های فناوری و تقویت ارتباطات بین دولت و شرکتها است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

وحید آرائی

دکتری مدیریت دولتی- سیاستگذاری عمومی ، رئیس دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

داریوش فرزی

دانشجوی دکتری مدیریت دولتی- تصمیم گیری و خط مشی گذاری عمومی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی