تحلیل اصول طراحی فضاهای عمومی شهری با رویکرد فضاهای چند عملکردی در راستای باالبردن تعاملات اجتماعی

فضاهای عمومی شهری نقش اساسی در تقویت تعاملات اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی شهروندان دارند. با گسترش شهرنشینی و پیچیدگی زندگی مدرن، بسیاری از این فضاها به دلیل طراحی های تکمیل منظوره و محدود، توانایی جذب کاربران متنوع و ایجاد فرصت های اجتماعی را از دست داده اند. این مسئله به کاهش مشارکت شهروندان و ضعف حس تعلق منجر شده و ضرورت بازنگری در طراحی فضاهای عمومی با رویکرد چندعملکردی را افزایش داده است. این پژوهش با هدف بررسی اصول طراحی فضاهای عمومی چندعملکردی، به شناسایی عواملی می پردازد که تعاملات اجتماعی را تسهیل می کنند. اصولی چون انعطاف پذیری، تنوع عملکردها، امنیت، دسترس پذیری، و تقویت حس تعلق از مهمترین شاخصهای این نوع طراحی هستند. روش تحقیق تحلیلی-توصیفی است؛ که شامل مرور ادبیات تخصصی و مطالعه نمونه های موفق بین المللی است. یافته ها نشان می دهند فضاهای چندعملکردی، با ترکیب کاربردهای اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و تفریحی، توانایی جذب گروه های مختلف و ایجاد فرصت های بیشتر برای تعاملات اجتماعی را دارند. مشارکت شهروندان در فرآیند طراحی، هماهنگی با فرهنگ محلی و بهره گیری از فناوری های هوشمند از دیگر عوامل کلیدی موفقیت این فضاها هستند. نتیجه گیری پژوهش نشان می دهد طراحی بر پایه اصول چندعملکردی نه تنها به بهبود کیفیت فضاهای عمومی منجر می شود، بلکه از طریق تقویت تعاملات میان فردی و ارتقای حس مشارکت اجتماعی، نقشی کلیدی در پایداری زندگی شهری ایفا می کند. این پژوهش با ارائه پیشنهادهای کاربردی، می تواند به طراحان و مدیران شهری برای خلق فضاهایی با کیفیت و کارآمد کمک کند.

کلیدواژه ها:

فضاهای عمومی شهری ، طراحی چندعملکردی ، تعاملات اجتماعی ، انعطاف پذیری طراحی ، تنوع عملکردها ، حس تعلق