مدیریت یکپارچه فضای سبز شهری با رویکرد حفاظت از منابع آبی

فضای سبز شهری یکی از زیرساخت های کلیدی در بهبود کیفیت زندگی و ارتقای زیست پذیری در شهرها است. اقلیم های خشک و نیمه خشک، مانند استان کرمان، چالش های ویژه ای در مدیریت این فضاها ایجاد می کنند. این چالش ها شامل کمبود منابع آبی، کاهش کیفیت آب های زیرزمینی و ناکارآمدی سیستم های آبیاری سنتی است. این پژوهش با هدف تدوین راهکارهایی عملی برای مدیریت یکپارچه فضای سبز شهری، بر حفاظت و بهینه سازی منابع آبی تمرکز دارد. نوآوری های این مطالعه شامل استفاده از گونه های گیاهی بومی و مقاوم به خشکی، پیاده سازی سامانه های آبیاری هوشمند و داده محور، و طراحی سیستم های کم آب بر در توسعه فضای سبز است. همچنین، اهمیت مشارکت شهروندان در حفظ و نگهداری فضای سبز مورد تاکید قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که استفاده از این رویکردها می توان در مصرف آب صرفه جویی کرده و بهره وری منابع آبی را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. عالوه بر این، بکارگیری فناوری های جدید و گونه های گیاهی سازگار، تابآوری محیط زیستی شهرهای این منطقه را بهبود می بخشد. این پژوهش با ارائه چارچوبی جامع، ابزارهایی را برای سیاست گذاران شهری فراهم می آورد تا تصمیماتی پایدار و مبتنی بر داده در زمینه مدیریت فضای سبز اتخاذ کنند.

کلیدواژه ها:

مدیریت یکپارچه ، فضای سبز شهری ، حفاظت منابع آبی ، آبیاری هوشمند ، اقلیم خشک ، گونه های بومی