سیراندیشه های معماران در دوره پهلوی

مطالعه تاریخ معماری کوششی نقادانه به منظور فهم معماری است. معماری دوره پهلوی سرآغازی برای جریان معماری مدرن ایران است. هدف این پژوهش شناخت اندیشه های تاثیرگذار بر دگرگونی های ایجاد شده در معماری این دوره است. تامل در پیشینه های مطالعات معماری پهلوی موید خلاءهایی نظیر عدم توجه به یافته های محققین قبلی و تکرار برخی موضوعات ثابت است. روش تحقیق مورد استفاده بصورت کتابخانه ای است. نتایج تحقیق موید آن است که در معماری دوره پهلوی نیز اندیشه های معماران به مثابه رکن اساسی عمل می کند و از طریق آنان میتوان نحوه ی تغییرات شکلی و محتوایی جریان معماری پهلوی را تبیین کرد. سیر اندیشه معماران دوره پهلوی در هفت حوزه تقویت مبانی نظری معماری، تغییر آموزش معماری، نحوه ی بهره گیری از معماری سنت، تامین مسکن، اندیشه های متاثر از معماران خارجی، ایجاد فضای گفت وگو و اشتغال خلاصه می شود. در نهایت این که معماری دوره پهلوی اگرچه مسیری تکاملی طی نکرده است ولی نمود کالبدی اندیشه های معماران دوران خود از غرب گرایی مطلق ساخت مکعب های مدرن تا غرب گریزی در آثار دیبا سنجیده است که منجر به ایجاد سبک مدرن ملی در اواخر دوره پهلوی دوم شده

کلیدواژه ها:

معماران ، سیر اندیشه ، دوره پهلوی