بررسی کارایی برنامه درسی در افزایش خلاقیت دانش آموزان ابتدائی

جهان امروز جهانی فراپیچیده با انتظارات و ویژگی های متفاوت از گذشته است. آموزش و پرورش برای آماده کردن افراد جهت مواجهه با چالش های این عصر فراپیچیده نیازمند نوسازی و بازسازی و نگریستن از زاویه ای متفاوت و عمل کردن در مسیری متمایز است. پژوهش حاضر به بررسی کارایی برنامه درسی در افزایش خلاقیت دانش آموزان ابتدایی می پردازد و در زمره تحقیقات با روش توصیفی-پیمایشی می باشد و برای اینکه بتواند یک تحلیل مناسب داشته باشد نیازمند جامعه آماری و نمونه آماری می باشد و با توجه به اینکه پژوهش دارای شرط احراز است از یک جامعه آماری ۶۰ نفری بهره می برد و با روش سرشماری این نمونه نیز انتخاب شده است. برای تحلیل داده ها نیز با بهره گیری از پرسشنامه استاندارد تورنس با ۶۰ سئوال که برحسب طیف پنج گزینه ای لیکرت امتیازدهی شده بهره برده ایم و با انجام آزمون Post & Pre Test به سنجش دو گروه کنترل و مشاهده پرداخته شد که در نهایت مشخص گردیده شد که برنامه های درسی بر هنر افزایش سیالی خلاقیت اثرگذاشته و این اثرگذاری از نوع مثبت و افزایشی می باشد، برنامه های درسی بر هنر افزایش ابتکار خلاقیت اثر نگذاشته، برنامه های درسی بر هنر افزایش انعطاف خلاقیت اثرگذاشته و این اثرگذاری از نوع مثبت و افزایشی می باشد و همچنین برنامه های درسی بر پیچیدگی خلاقیت اثرگذاشته و این اثرگذاری از نوع منفی و فرسایشی می باشد. بطور کلی می توان اینگونه نتیجه گیری نمود که فراهم آوردن زمینه ها و شرایطی که به تقویت تفکر خلاق در مدارس منجر شوند دامنه وسیعی دارد که از تغییر در نگرش ها تا روش های تدریس امتداد می یابد. علاوه بر آن هرچه دانش آموزان به صورت نظام دار در معرفی مجموعه فزاینده ای از اطلاعات و مسائل مفاهیم دشوار قرار گیرند، به طور خودبه خودی، توانایی فکر کردن و نیز توانایی تولید جزئیات و پرداخت پاسخ آنها رشد خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، پیچیدگی ، ابتکار ، سیالی