کاهش حرارت ورودی جوشکاری با استفاده از فلاکس های فعال سطحی در فولاد میکروآلیاژی

فولادهای میکروآلیاژی ترمومکانیکال، به دلیل ساختار ریز دانه خود، حساسیت بالایی به حرارت ورودی در حین جوشکاری دارند. تاکنون روش های گوناگونی برای کاهش حرارت ورودی پیشنهاد و بررسی شده است. در این تحقیق، تلاش شد تا با استفاده از لایه بسیار نازک فلاکس های فعال سطحی، و در نتیجه بهبودپارامترهای جوشکاری در جهت کاهش حرارت ورودی، به ریزساختار یکنواخت تر در منطقه جوش و در نهایت خواص مطلوبتر مکانیکی دست یافت. فرآیند اتصال،جوشکاری تنگستن با گاز محافظ خنثی بر روی فولاد ترمومکانیکال میکروآلیاژی 2- DIN EN 10149 به ضخامت 3 میلیمتر بود. فلاکس های فعال مورد استفاده، Fe2O3 ،SiO2 و Al2O3 بودند که اثر آنها بر پارامترهای جوشکاری، عمق نفوذ، شکل ظاهری جوش، سختی و ریزساختار منطقه جوش مورد بررسیقرار گرفت. استفاده از فلاکس های اکسیدی ذکر شده، کاهش حرارت ورودی را به دنبال داشت. اکسید سیلیسیم و اکسید آهن، منجر به کاهش اندازه دانه در منطقه متاثر از حرارت و منطقه جوش شد. در شرایط یکسان، عمق نفوذ به نسبت جوشکاری بدون استفاده از فلاکس، افزایش یافت. سطح جوش نهایی متاثر از فلاکس اعمالی بود. نتایج سختی سنجی و مقایسه آن با جوشکاری بدون فلاکس، مؤید ایجاد تغییرات ریزساختاری مثبت توسط این روش بود

کلیدواژه ها:

فولاد میکروآلیاژی ترمومکانیکال ، جوشکاری تنگستن ، حرارت ورودی ، فلاکس فعال ، ریزساختار جوش