بررسی تطبیقی پیامهای جهانی برای انسان معاصر در شعر شفیعی کدکنی ومحمدالماغوط

بسیاری از اشعار معاصر پارسی و عربی از دیرباز تا کنون، دربردارنده پیام هایی بوده اند که به سبب کاربرد دانشمندان برای تمام انسان ها، به پیام های جهانی شهرت دارند، بلکه هدیه ای از جانب شاعر برای تمام انسان ها هستند. محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر معاصر پارسی و محمد الغطوط، شاعر معاصر سوری، در اشعار خود پیام های جهانی دارند که ذهن انسان بعدی قرن حاضر را به تفکر فرامی خواند و از او می خواهد مفاهیم به ظاهر تکراری و پیش افتاده را بعدی دیگر بنگرد تا بتواند زندگی خود و دیگران را متحول کند. این پژوهش توصیفی- تحلیلی که بر اساس مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی انجام شده نیز، به بررسی پیام های جهانی مشترک در شعر دو شاعر معاصر برداخته است تا مشخص کند که در ادامه بین تاریخ چه پیام های جهانی در شعر هر دو شاعر به دست آمد. هر دو شاعر بیان و ارائه پیام هایی فراگیر و مشترک دارند که این پیام ها، دعوت به امیدواری و تسلیم نشدن در برابر ستمگران است. شاعران این پیام ها را با استفاده از نمادها و فضاسازی های خیال انگیز به مخاطبان خود هدیه کرده اند. هم چنین به کارگیری تصویرهای جدید و ابتکاری و پرهیز از تکرار، از دیگر ویژگی های شعر این دو شاعر است. معمولا در هر شاعر نامیدی به امیدواری می رسد و هر دو تقریبا نگرشی واقع گرایانه میان دو شاعر وجود دارد که تفاوت هایی نیز میان آن ها هست که به سبک و نوع نگرش شخصی آنان باز می گردد که مهم ترین آنها خوش بین بودن شعر شفیعی نسبت به الغطوط است.

کلیدواژه ها:

پیام های جهانی ، شعر معاصر پارسی ، شعر عربی معاصر ، امیدواری ، تسلیم نشدن