بررسی و بهبود عدم تعامل و ارتباط اجتماعی در دانش آموزان پایه دوم ابتدایی با استفاده از راهکارهای تربیتی و مشارکتی

در این اقدام پژوهی، به بررسی مشکل عدم تعامل و ارتباط اجتماعی در میان دانش آموزان پایه دوم ابتدایی پرداخته شده است. مشاهده ها و بررسی های اولیه نشان داد که برخی از دانش آموزان این پایه در برقراری ارتباط با همسالان خود دچار ضعف و کناره گیری هستند که این مسئله می تواند تاثیرات منفی بر یادگیری، رشد عاطفی و سازگاری اجتماعی آن ها داشته باشد. هدف از این پژوهش، شناسایی علل این مشکل و اجرای راهکارهایی برای بهبود وضعیت ارتباطی دانش آموزان بوده است. با بهره گیری از روش های کیفی و ابزارهایی چون مصاحبه، مشاهده و یادداشت برداری، اطلاعات لازم گردآوری شد. سپس با اجرای راهکارهایی نظیر بازی های گروهی، فعالیت های مشارکتی، آموزش مهارت های ارتباطی و گفت وگو با اولیا، تلاش شد تا زمینه تعامل موثر میان دانش آموزان فراهم گردد. نتایج نشان داد که پس از اجرای این اقدامات، سطح مشارکت اجتماعی و تعامل بین دانش آموزان بهبود یافته و فضای کلاس شاداب تر و پویا تر شده است. در پایان نیز پیشنهادهایی برای تداوم این روند و تقویت بیشتر ارتباطات اجتماعی در محیط آموزشی ارائه شده است