رابطه شاخص های صنعتی و دادخواست های واصله هیات های تشخیص دعاوی کار کارگران مشمول قانون کار در دوره ۱۳۸۰-۱۴۰۰

زمینه و هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اختلافات میان کارگران و کارفرمایان مشمول قانون کار برحسب شاخص های صنعتی کشور بوده است. روش: این پژوهش از نوع کمی- طولی است که به روش سری زمانی انجام شده است و رابطه متغیرها را در دوره ۱۳۸۰-۱۴۰۰ مورد نظر قرار داده است. جهت بررسی رابطه کوتاه مدت و بلندمدت بین متغیرها، از الگوی خودرگرسیونی با وقفه های توزیعی در نرم افزار مایکروفیت استفاده شده است. یافته ها: براساس نتایج، شاخص کل تولید کارگاه های بزرگ صنعتی (۰۰۲/۰, Prob .= ۲۰۴۱/۵T-Ratio=)، درصد کل کارفرمایان از اشتغال (۰۰۱/۰, Prob.= ۶۹۲۵/۵T-Ratio=)، تعداد جواز تاسیس برای کارگاه های صنعتی (۰۰۱/۰, Prob.= ۷۱۲۹/۶T-Ratio=)، شاخص کل اشتغال کارکنان کارگاه های بزرگ صنعتی (۰۰۱/۰, Prob.= ۵۵۵۴/۵T-Ratio=)، اثر مثبت و معناداری بر تعداد دادخواست های واصله هیات های تشخیص دعاوی کار کارگران دارد و با افزایش این شاخص ها تعداد شکایات افزایش یافته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ارزش افزوده صنعت به تولید ناخالص داخلی (۰۰۵/۰, Prob.= ۲۵۵۲/۴-T-Ratio=) و اشتغال زنان در بخش صنعت (۰۱۳/۰, Prob.= ۴۷۵۲/۳-T-Ratio=) اثر منفی و معناداری بر تعداد شکایات کارگران داشته است. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که شکایات کارگران مشمول قانون کار از کارفرمایان در دوره ۱۳۸۰-۱۴۰۰به عنوان یک مساله مهم اجتماعی، متاثر از شاخص های کلان صنعتی است.

کلیدواژه ها:

Disputes ، Employer ، labor ، Industry ، Time-series method