بررسی نقش معلمان در رشد و تقویت مهارت های ارتباطی و اجتماعی دانش آموزان در مدارس

از مقاصد مهم تعلیم و تربیت، کمک به زندگی بهتر و ایجاد شایستگیهایی در دانشآموزان برای زندگی از طریق بهرهمندی آنان از مهارتهای زندگی است. چنانچه در دنیای کنونی که ساختار و روابط آن به طور مدام پیچیدهتر میشود، دانشآموزان بهویژه در دوره ابتدایی باید به مهارتهای فراوانی مجهز باشند. دانشآموزانی که از مهارتهای ارتباطی کمتری برخوردارند بهندرت مورد پذیرش اطرافیان خود واقع شده و در حل تعارضات بین فردی در کوتاه مدت و بلند مدت با مشکلات فراوانی روبرو میشوند. این مطالعه از نوع توصیفی، با استفاده از منابع کتابخانهای- اینترنتی با هدف بررسی نقش آموزش و پرورش در تقویت مهارتهای ارتباطی و مهارتهای زندگی بین دانش-آموزان میباشد. هدف عمده و اصلی آموزش مهارتهای زندگی، ارتقای مهارتهای فردی و اجتماعی دانشآموزان است. اساسیترین نیاز مهارتی دانشآموزان در عصر کنونی ،خودکنترلی، مقابله با خشم و کاهش هیجانخواهی است که آنها را در برابر رفتارهای پرخطر حفظ میکند. با این دیدگاه، مهارتهای زندگی یکی از شایستگیهای حرفهای معلمان به شمار میرود که بایستی مورد توجه قرار گیرد. همچنین اگر آموزشهای مدرسه با آموزش مهارتهای زندگی ترکیب شوند، نگرشی سالم و سازنده در افراد نسبت به زندگی حاصل میشود که نتیجه آن بروز رفتارهای صحیح برای جلوگیری از ناهنجاریهای روحی-روانی خواهد بود .

کلیدواژه ها:

برنامه درسی ، مهارتهای ارتباطی ، تقویت رفتار ، آموزش و پرورش