تاثیر فناوری بر آموزش و پرورش در عصر دیجیتال

در قرن بیست و یکم، فناوری دیجیتال به عنوان یک نیروی تحول آفرین در تمام ابعاد زندگی بشری ظاهر شده است. یکی از حوزه هایی که به شدت تحت تاثیر این تحولات قرار گرفته، آموزش و پرورش است. ورود فناوری های نوین به عرصه تعلیم و تربیت، روش های تدریس، سبک های یادگیری، نقش معلمان و دانش آموزان، و حتی ساختار مدارس و دانشگاه ها را دگرگون ساخته است. این چکیده به بررسی ابعاد مختلف تاثیر فناوری بر آموزش و پرورش در عصر دیجیتال می پردازد. نخست، ابزارهای دیجیتال مانند تخته های هوشمند، تبلت ها، رایانه های قابل حمل، و نرم افزارهای آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی، یادگیری را از حالت سنتی و یک طرفه خارج کرده و آن را به تجربه ای تعاملی، تصویری و چندرسانه ای تبدیل کرده اند. این فناوری ها امکان یادگیری مبتنی بر تحقیق، کاوش و مشارکت فعال را فراهم می کنند. دوم، با ظهور اینترنت پرسرعت و گسترده شدن دسترسی به آن، آموزش از قید زمان و مکان آزاد شده است. آموزش مجازی، کلاس های آنلاین، دوره های آموزشی MOOC، و آموزش های ترکیبی (Blended Learning)، به یادگیرندگان این امکان را داده اند تا با انعطاف پذیری بیشتری آموزش ببینند و محتواهای آموزشی را در هر زمان و مکانی دنبال کنند. سوم، فناوری های نوظهور نظیر واقعیت مجازی (VR)، واقعیت افزوده (AR) و هوش مصنوعی (AI) باعث شخصی سازی یادگیری شده اند. این فناوری ها با تحلیل داده های رفتاری دانش آموزان، مسیرهای یادگیری فردی شده ای ارائه می دهند که با نیازها و سرعت یادگیری هر دانش آموز سازگار است. چهارم، نقش معلمان نیز از یک انتقال دهنده صرف دانش به راهنمای فرایند یادگیری تغییر یافته است.