روش های معلمان در مدرسه به منظور ایجاد خلاقیت

چنانچه اغلب پدران و مادران کودکان مدرسه تشخیص می دهند، مربیان تاثیر بسیار زیادی نه تنها بر موفقیت تحصیلی کودک که بر روش کودک در قبال مدرسه و به طور کلی بر یادگیری دارند. به همین نحو، مربیان توانائی تضعیف حس کنجکاوی طبیعی کودکان را داشته و می توانند انگیزه آنان را از میان ببرند، حس احترام به خود را در کودکان سرکوب کنند و مانع از خلاقیت آنان گردند. در بعضی جهات، مربیان خیلی خوب (یا خیلی بد) می توانند نفوذی بسیار قوی تر از پدر و مادران بر روی کودکان داشته باشند.چرا مربیان چنین قدرتی دارند؟ زیرا آنان فرصت هائی بیش از پدران و مادران برای برانگیختن و یا تضعیف خلاقیت در اختیار دارند. اغلب کودکان در عرض هفته، زمان بیشتری را با مربیان خود می گذرانند تا با پدران و مادران خود. مربیان بنابر ضرورت شغلی خود مستقیما می توانند کودکان را مورد ارزیابی قرار دهند و از آنجائی که کودکان مشتاقانه به پیشرفت خود علاقه مند هستند، مربیان می توانند به نوعی صدای الهی تبدیل شوند.آیا مربیان حقیقتا می توانند خلاقیت را آموزش دهند؟ مربیان مطمئنا قادر به آموزش قلمرو مهارت ها یعنی مهارت های علمی و فنی در قلمروهای خاص مانند سخنوری، ریاضیات و یا هنر می باشند. در حقیقت اغلب مردم این کار را جزئی از شغل مربیان می دانند. مربیان تا حدی می توانند مهارت های خلاقیت مانند روش های تفکر درباره مسائل و قوانین علمی برای تدبیر راه های جدید نگرش به مسائل را هم آموزش دهند. چنین مهارت هائی را می توان مستقیما آموزش داد اما بهترین روش انتقال، طرق نمونه بودن خود مربی است.

کلیدواژه ها:

روش ، دانش اموزان ، یادگیری ، معلمان