مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز و ناباروری: دیدگاه بالینی فارماکولوژیک

مواد شیمیایی مختل کننده غده درون ریز (EDCs) عوامل مهمی در افزایش جهانی نرخ ناباروری شناخته شده اند. این ترکیبات خارجی، از جمله بیسفنول (BPA) و نفتالات ها، و برخی آفت کش ها، به طور مشابه با اختلال در سیستم های هورمونی بدن، بر سلامت باروری آنها تاثیر منفی می گذارند. و آگاهی از تاثیرات آن ها نیاز مهمی به بررسی استراتژی های دارویی برای کاهش اثرات آنها بر باروری دارد. این بررسی بر روی مسیرهای مکانیکی که از طریق آن ها مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز (EDCs) بر عملکرد غده درون ریز را مختل می کنند، تمرکز دارد. شامل اختلال در سیگنال دهی محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-گناد (HPG) تغییرات اپی ژنتیکی و استرس است. ما تاثیرات خاص جنسیتی را بررسی می کنیم و به مکانیسم های متمایز که از طریق آن ها EDC بر فولیکول زایی تخمدانی، اسپرماتوژنز تاثیر می گذارند، تاکید می کنیم. علاوه بر این، با بررسی آخرین پیشرفت ها در مداخلات دارویی، مانند توسعه مدول های انتخابی گیرنده استروژن (SERMs)، آنتی اکسیدان ها و مهارکننده های آنزیم، همچنین به نقش بالقوه تغییر وضعیت داروها و نانوداروها در هدف گیری تجمع و سمیت EDC) مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز) که به منظور مقابله با آسیب های ناشی از مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز طراحی شده اند. این مرور راهبردهای درمانی نوینی را پیشنهاد می دهد. علاوه بر این، با توجه به شکاف های موجود در تحقیقات فعلی، از جمله نیاز به مطالعات انسانی قوی تر و روش های استاندارد مورد نظر، این هدف دارد تا درک جامعی از تعامل بین مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز (EDCs) ناباروری ارائه دهد و در عین حال استراتژی های نوآورانه ای برای پیشگیری و درمان را ترسیم کند.

کلیدواژه ها:

مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز ، ناباروری ، فارماکولوژیک ، اختلال هورمونی ، سیستم هورمونی