بررسی ژن های دخیل در ناباروری آیدیوپاتیک مردان

یکی از مشکلات بهداشتی در جهان امروز که تقریبا ۱۰-۱۵ درصد زوج ها را در سنین باروری درگیر می کند، ناباروری است. علیرغم پیشرفت های چشمگیر در روش های تخصصی، بیش از ۲۵ درصد از مردان، آنالیز مایع منی غیرطبیعی داشته و این بیماری به علت شناخته نشده گزارش می شود و تحت عنوان ناباروری مردان، جهش ها و ژن های ناکارآمد از عوامل مهمی هستند که باعث بروز ناباروری می شوند. با مشخص شدن نقش ژن های مختلف در ناباروری، بررسی ژن هایی که می توانند در بروز ناباروری موثر باشند، اهمیت روزافزونی پیدا کرده است. Fas یک ژن از خانواده TNFR (گیرنده فاکتور نکروز تومور) است که در سلول های مختلف بیان می شود. ژن Fas آپوپتوزیس نقش دارد. از عوامل ژنتیکی موثر در ناباروری مردان، تغییرات تک نوکلئوتیدی ژن HWI۲ است. تغییرات ژنتیکی در آنزیم های آنتی کمپلمان می تواند ناباروری مردان را تحت تاثیر قرار دهد. گلوتاتیون پراکسیداز ۱ یک سلول آزاد است که باعث تغییر اسید آمینه پرولین به لوسین در کدون ۱۹۸ می شود به طوری که آلل لوسین فعالیت کمتری نسبت به پرولین دارد. توزیع ژنوتیپی و آللی ژن GPx۱ در بین مردان مبتلا به ناباروری آیدیوپاتیک و کنترل متفاوت است. SNP یکی از عوامل ژنتیکی ناباروری است. ژن SEPSI۱ روی کروموزوم ۱۵q۲۶.۳ قرار دارد و در جایگاه فعال ER حاوی سلولسیستین می باشد. سطح بالای ROS در نمونه های ۲۵ تا ۴۰ درصد از مردان ناباروری یافت شده است. از عوامل ژنتیکی موثر در ناباروری مردان، تغییرات تک نوکلئوتیدی ژن HWI۲ گزارش شده است. فراوانی ژنوتیپ های Pro/Pro، Leu/Leu و Leu/Pro در بیماران به ترتیب ۱۳، ۷۶ و ۱۱ درصد و در گروه کنترل به ترتیب ۵/۶۷، ۱۷/۲۴ و ۴/۰ درصد بوده است. همچنین فراوانی آللی Pro و Leu ژن GPx۱ در بیماران به ترتیب ۵/۱۰ و ۴/۰ و در گروه کنترل به ترتیب ۵۸/۰ و ۴۲/۰ دیده نشد.

کلیدواژه ها:

ناباروری ، آیدیوپاتیک مردان ، پلی مورفیس