سامانه های هوشمند دارورسانی برای آزادسازی کنترل شده داروهای باروری: تکنیک های نوین برای بهبود درمان ناباروری با بهره گیری از نانو فناوری

ناباروری به عنوان یک بحران جهانی شناخته می شود که تقریبا ۱۷.۵ درصد از جمعیت بزرگسال جهان، یعنی یک نفر از هر شش نفر، آن را تجربه می کنند. این شرایط به عنوان ناتوانی در بارداری پس از ۱۲ ماه مقاربت محافظت شده تعریف می شود و تاثیر گسترده ای بر سلامت روانی، اجتماعی و اقتصادی دارد. ارزیابی کارایی و مزایای سامانه های هوشمند دارورسانی (SDDS) برای بهبود درمان ناباروری، افزایش شانس بارداری موفق و کاهش عوارض جانبی مرتبط با داروهای سنتی کار ما است. نوع مطالعه با کمک داده ها در پایگاه های معتبر مانند PubMed، Scopus و Web of Science بر اساس سرچ و تحقیق در منابع اطلاعاتی مهم که به صورت مروری سیستماتیک انجام شد. نتیجه این گونه شد که سامانه های هوشمند دارورسانی سبب بهبود کیفیت درمان ناباروری شد که خود عاملی بر نوآوری های فناورانه با استفاده از نانوذرات پلیمری و لیپیدی برای افزایش پایداری و کارایی داروهای باروری بود. معیارهای انتخاب مقالات شامل زیست سازگاری حامل های دارویی، قابلیت تنظیم و کنترل آزادسازی دارو و کاربردهای تخصصی درمان ناباروری بود. تحلیل حامل ها شامل بررسی نانوذرات پلیمری و لیپیدی به عنوان میدان دارویی هوشمند با ارزیابی پاسخ دهی به محرک های داخلی (مانند تغییرات pH) و خارجی (مانند نور و میدان مغناطیسی) بود. مزایای سامانه های هوشمند دارورسانی نیز شامل کنترل دقیق آزادسازی دارو، کاهش عوارض جانبی و سمیت، افزایش اثربخشی درمان، ارتقای تجربه بیمار بود.

کلیدواژه ها:

سامانه های هوشمند دارورسانی ، درمان ناباروری ، نانوذرات ، آزادسازی کنترل شده دارو