اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان بر خودتنظیمی هیجانی مادران

پژوهش در زمینه بررسی خودتنظیمی هیجانی از اهمیت بسیاری برخوردار است. این موضوع به عنوان یک حوزه ی کلیدی در روان شناسی، می تواند در راستای شناسایی و انتخاب بهترین روش های مدیریت استرس، ارتباطات سالم و موثر و حل مسائل خانوادگی، مادران را یاری نماید. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر هیجان (EFT) بر خودتنظیمی هیجانی مادران انجام شد. روش تحقیق به صورت تحلیل محتوای کیفی با بررسی منابع کتابخانه ای، مقالات علمی و یادداشت های پژوهشی بود. یافته ها نشان داد که EFT به عنوان یک مداخله کوتاه مدت و ساختاریافته، تاثیر معناداری بر بهبود مهارت های خودتنظیمی هیجانی مادران دارد. شرکت کنندگان پس از مداخله، پیشرفت قابل توجهی در شناسایی، پردازش و مدیریت هیجانات خود نشان دادند، از جمله افزایش استفاده از راهبردهای سازگارانه مانند بازسازی شناختی و کاهش راهبردهای ناسازگار مانند سرزنش. همچنین، این درمان منجر به بهبود عملکرد خانوادگی، کاهش تعارضات والد-فرزندی و افزایش تاب آوری در مواجهه با استرس های روزمره شد. نتایج با پژوهش های پیشین مانند مطالعات گرینبرگ (۲۰۱۷) و تانگ و همکاران (۲۰۲۴) همسو بود که بر نقش محوری پردازش هیجانی در تغییرات درمانی تاکید دارند. از دیدگاه کاربردی، EFT با توجه به ماهیت کوتاه مدت و قابلیت اجرای گروهی، گزینه ای مناسب برای مداخلات روانشناختی در جمعیت مادران است. محدودیت های پژوهش شامل عدم کنترل برخی متغیرهای مداخله گر و نیاز به پیگیری بلندمدت نتایج بود. پیشنهاد می شود پژوهش های آینده با روش های طولی و نمونه های گسترده تر، پایداری این تاثیرات را بررسی کنند. به طور کلی، یافته ها حاکی از آن است که درمان متمرکز بر هیجان می تواند به عنوان یک روش موثر در ارتقای سلامت روان مادران و بهبود عملکرد خانواده مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اثربخشی ، درمان متمرکز بر هیجان ، خودتنظیمی هیجانی ، مادران