شناسایی مولفه های بهداشت روانی در دوره کودکی و نوجوانی

بهداشت روانی کودکان و نوجوانان یکی از جنبه های حیاتی رشد آن هاست که بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و کیفیت کلی زندگی تاثیر می گذارد. این مطالعه به بررسی عوامل کلیدی موثر بر سلامت روانی این گروه سنی پرداخته و بر برخی مولفه ها همچون: تابآوری روانی، هوش هیجانی، عزت نفس، حمایت اجتماعی، فعالیت بدنی، خواب کافی، تحصیلات والدین، روابط خانوادگی و تجارب نامطلوب دوران کودکی تمرکز دارد. این پژوهش از روش مروری نظام مند و تحلیل محتوای کیفی استفاده کرده و مطالعات داخلی و خارجی منتشرشده در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۵ را تحلیل می کند. منابع از پایگاه های معتبر همچون SID، Magiran، PubMed و Scopus گردآوری شده اند. معیار انتخاب منابع، ارتباط آن ها با موضوع بهداشت روانی کودکان و نوجوانان و تاکید بر مطالعات تجربی مرتبط با عوامل روانی و محیطی بوده است. یافته ها نشان می دهد که تابآوری روانی و هوش هیجانی به طور قابل توجهی از اضطراب و افسردگی جلوگیری کرده و مکانیزم های مقابله ای را بهبود می بخشند. محیط مدرسه و خدمات مشاوره ای نقش مهمی در ارائه مداخلات زودهنگام و کاهش مشکلات رفتاری ایفا می کنند. همچنین، تحصیلات والدین و روابط خانوادگی در ایجاد ثبات عاطفی و اجتماعی که به سلامت روانی کودک کمک می کند، نقشی اساسی دارند. فعالیت بدنی و الگوهای خواب منظم به عنوان عوامل مهمی در کاهش استرس و بهبود خلق و خو شناخته شده اند. از سوی دیگر، تجربیات نامطلوب دوران کودکی مانند فقر، سوءاستفاده یا غفلت، به عنوان عوامل خطر عمده برای مشکلات روانی در بزرگسالی شناسایی شده اند. مدارس، خانواده ها و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی باید برای ایجاد محیط های حمایتی که از عوامل خطرزا جلوگیری کرده و رشد روانی را تقویت می کنند، همکاری کنند. اجرای راهبردهای جامع در سطح آموزشی و اجتماعی، برای پیشگیری از اختلالات روانی و تضمین سلامت طوالنی مدت کودکان و نوجوانان ضروری است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، بهداشت روانی ، کودکان ، نوجوانان