تحلیل روابط شفقت به خود و قدردانی با اضطراب و افسردگی: نقش میانجی کمالگرایی مثبت و منفی

هدف این پژوهش پیش بینی اضطراب و افسردگی بر اساس شفقت به خود و قدر دانی با نقش میانجی کمالگرایی مثبت و منفی بود. این مطالعه همبستگی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان بود. نمونه آماری این پژوهش شامل تعداد ۳۹۵ نفر بود. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس بود. ابزار های جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های افسردگی بک، اضطراب آشکار و پنهان اشپیلبرگ، شفقت خود، قدردانی مک کالو و همکاران و مقیاس توسط کمالرایی تری شورت و همکاران بود. داده های این پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL و به روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد کمالگرایی مثبت اثر مستقیم و معناداری بر آشفتگی روانشناختی ندارد، کمالگرایی منفی اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر آشفتگی روانشناختی دارد، شفقت به خود اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر آشفتگی روانشناختی دارد، اثر مستقیم، منفی و معناداری بر کمالگرایی مثبت دارد اما اثر معناداری بر کمالگرایی منفی ندارد. قدردانی اثر مستقیم، منفی و معناداری بر آشفتگی روانشناختی دارد و اثر مستقیم، مثبت و معناداری بر کمالگرایی مثبت دارد همچنین اثر منفی و معناداری بر کمالگرایی منفی دارد. اثر غیر مستقیم شفقت به خود بر آشفتگی روانشناختی به واسطه کمالگرایی معنادار نبود. اما اثر غیر مستقیم قدردانی بر آشفتگی روانشناختی به واسطه کمالگرایی معنادار بود. با توجه به نتایج به دست آمده مداخله و کار بر روی کمالگرایی منفی، افزایش شفقت به خود و تمرین شکرگزاری موجب کاهش آشفتگی روانی می شود.

کلیدواژه ها:

آشفتگی روانشناختی ، شفقت به خود ، قدر دانی ، کمالگرایی