توسعه خلاقیت از طریق فعالیت های فوق برنامه و آموزش غیر رسمی

در دنیای متغیر و پویای امروز، خلاقیت به عنوان یکی از اساسی ترین مهارت های قرن بیست ویکم، نقش کلیدی در رشد فردی و پیشرفت اجتماعی ایفا می کند. با توجه به محدودیت های نظام آموزش رسمی در پرورش خلاقیت، توجه به ظرفیت های آموزش غیررسمی و فعالیت های فوق برنامه به عنوان مکمل های موثر در فرآیند یادگیری، اهمیت دوچندان یافته است. این مقاله با هدف بررسی نقش فعالیت های فوق برنامه و آموزش غیررسمی در توسعه خلاقیت دانش آموزان و دانشجویان، به تحلیل سازوکارها و عوامل موثر در این حوزه می پردازد.روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی تجربیات موفق جهانی تنظیم شده است. یافته ها نشان می دهند که فعالیت هایی چون هنر، موسیقی، تئاتر، بازی های فکری، کارگاه های مهارتی، و پروژه های داوطلبانه می توانند محیطی پویا، انعطاف پذیر و انگیزشی برای بروز و رشد خلاقیت فراهم کنند. این نوع آموزش، با ایجاد فضای تعاملی و غیررقابتی، زمینه ساز تقویت تفکر واگرا، حل مسئله، نوآوری، و اعتماد به نفس در یادگیرندگان است.همچنین، نقش مربیان و تسهیل گران آموزش غیررسمی در هدایت فرآیند خلاقیت، طراحی محیط های یادگیری باز و تجربی، و فراهم سازی فرصت هایی برای بیان ایده های نو، مورد توجه قرار گرفته است. مقاله در پایان پیشنهادهایی برای طراحی برنامه های آموزشی مکمل و ادغام رویکردهای غیررسمی در سیستم آموزش رسمی ارائه می دهد، با تاکید بر سیاست گذاری فرهنگی، حمایت نهادهای آموزشی، و تربیت نیروی انسانی خلاق پرور.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، آموزش غیررسمی ، فعالیت های فوق برنامه ، تفکر واگرا ، مهارت های قرن بیست ویکم ، یادگیری تجربی