مخالفت با مبانی اسلام در اصل ۲۷ قانون اساسی

اصل ۲۷ قانون اساسی که در مقام بیان اصل آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی ها می باشد، آن را مقید به دو قید مسلحانه نبودن و مخالفت با مبانی اسلام نبودن کرده است. مفهوم و قلمرو قید دوم از همان ابتدای نگارش این اصل تا به امروز، مبهم بوده و تا به حال تبیین در خور، موثر و مبتنی بر مبانی فقهی و حقوقی از آن به عمل نیامده است. این ابهام، منجر به تفاسیری از این قید گردیده که نه با روح قانون اساسی مطابق است و نه با اقتضائات اجتماعی. این پژوهش با هدف تشریح دقیق مفهوم این قید و تعیین قلمرو آن به صورت مشخص و مستدل، صورت گرفته است و سعی کرده تا تفسیر منطبق با موازین حقوقی و اجتماعی از این قید ارائه دهد؛ تا تفاسیر بدون مبنای قانونی، نسبی و سلیقه ای، منجر به تحدید آزادی مشروع تشکیل اجتماعات نگردد.

کلیدواژه ها:

تشکیل اجتماعات ، آزادی ، تفسیر مضیق ، اصل ۲۷ ، حق اعتراض ، حقوق اساسی ، مشروح مذاکرات ، قانون اساسی