نگاهی بر دعاوی طاری در حقوق ایران و فدرال

شرایط دعوای دعاوی طاری و مطالعه تطبیقی آن با فدرال امریکا چالش اصلی این پژوهش بوده دعوای ورود ثالث یکی از موارد دعاوی طاری است که باید با دعوای اصلی هم خوانی و دارای مناش مشترک باشد تا دادگاه بتوان به آن ها یکجا رسیدگی کرد. ورود ثالث شامل ورود ثالث اصلی و تبعی میباشد . در این پژوهش تلاش بر این است که معیاری برای ذینفع بودن در ورود ثالث اعم از اصلی و تبعی ارائه شود تا بر اساس آن مشخص شود در چه حالتی امکان ورود شخص ثالث به صورت تبعی وجود دارد. بر اساس این که وارد ثالث تبعی نفع بالقوه یا تبعی در ورود به دعوا داشته باشد، شرایط دعوای و رسیدگی به آن گوناگون است . در قواعد فدرال امریکا، دو نوع ورود شخص ثالث پیش بینی شده است : ورود اجباری و ورود اختیاری. ورود ثالث اجباری به این معنی است که دادگاه باید در صورتی که شرایط ورود فراهم باشد، دعوای ورود را بپذیرد، در حالی که در دعوای ورود ثالث اختیاری حتی اگر شرایط ورود وجود داشته باشد، دادگاه میتواند دعوای ورود را رد کند. این مقاله به بررسی شرایط دعوای مذکور اختصاص دارد . مبنای مطالعه ، حقوق ایران است هرچند که بررسی تطبیقی با قواعد آیین دادرسی فدرال امریکا نیز انجام خواهد شد.

کلیدواژه ها:

دعاوی طاری ، نفع بالقوه ، ورود ثالث ، فدرال