افزایش درهم تنیدگی حالت خال چلنده دو مدی با استفاده از عملیات غیرگاوسی چند فوتونی

در این مقاله، از دو عملیات غیر گاوسی چند فوتونی، تفریق چند فوتونی و جایگزینی چند فوتونی، برای افزایش میزان درهم تنیدگی حالت خال چلنده دو مدی استفاده شده است. بدین منظور، یک عملیات غیرگاوسی یکسان بر روی هر دو مد یک حالت خال چلنده دو مدی اعمال گردیده است و یک عبارت تحلیلی برای حالت خروجی بدست آمده است. علاوه بر این، احتمال موفقیت مربوط به این عملیات غیر تعیینی نیز مورد بررسی قرار گرفته است که در بسیاری از موارد در محدود یک درصد یا کمی باالتر می باشد. نتایج بدست آمده نشان دهنده افزایش درهم تنیدگی (منفیت لگاریتمی) برای محدوده گسترده ای از ضریب عبور باریکه شکاف و مولفه چلندگی اولیه است. مطالعه صورت گرفته نشان داد که منفیت لگاریتمی مربوط به فرآیند کاهش چند فوتون بیشتر از مقدار مربوط به حالت جایگزینی چند فوتون است. علاوه بر این، در حالت کاهش چند فوتونی، بهبود درهم تنیدگی در مقادیر باالتر ضریب عبور باریکه شکاف و پارامتر چلندگی اولیه نسبت به فرایند جایگزینی فوتون رخ می دهد.

کلیدواژه ها:

درهم تنیدگی ، منفیت لگاریتمی ، حالت خال چلنده دو مدی ، کاهش چند فوتونی ، جایگزینی چند فوتونی ، عملیات غیرگاوسی