بررسی نقش خودپنداره تحصیلی بر بهبود یادگیری دانش آموزان در درس ریاضی

خودپنداره ریاضیاتی به طور ساده عبارت از این است که دانش آموز در زمینه چگونگی عملکرد خود در حل مسئله ها یا موقعیت های ریاضیاتی چه ادراکاتی دارد. خودپنداره ریاضی به لحاظ نظری با حس خودکارآمدی ارتباط دارد که یکی از عوامل شخصی موثر بر الگوهای رفتاری در نظریه بندورا است. طبق نظریه بندورا، حس خودکارآمدی دانش آموزان بسته به سه عامل است: اول، موفقیت ها و شکست هایی که در موقعیت های مشابه تجربه شده اند؛ دوم، آنچه دیگران درباره شایستگی هایشان بدان ها می گویند؛ سوم، ارزیابی خودشان از توانایی هایی که دارند. مارش نیز از لحاظ نظری، خودپنداره ریاضی را جزئی از خودپنداره کلی افراد محسوب کرده است. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی نقش خودپنداره تحصیلی بر بهبود یادگیری دانش آموزان در درس ریاضی بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که خودپنداره ریاضیاتی، قدرتمندترین عامل پیش بین پیشرفت دانش آموزان در درس ریاضی است. خودپنداره مثبت ریاضی از لذت بردن از حل مسائل ریاضی، حس توان درک و فهم مفاهیم ریاضی، قدرت تمرکز طولانی روی مسائل ریاضی، حس داشتن استعداد خوب برای یادگیری ریاضی، آرامش از لحاظ گذراندن موفقیت آمیز درس ریاضی و حس اطمینان از عملکرد مطلوب در پاسخ به تست های ریاضی تعریف شد.

کلیدواژه ها:

ناتوانی یادگیری ، ریاضی ، خودپنداره