شناسایی ارزش های دینی و ملی در آموزش هنر در مقطع ابتدایی

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IICMO20_320

تاریخ نمایه سازی: 8 اردیبهشت 1404

چکیده مقاله:

موسیقی به عنوان هنری ارزشمند و الهی؛ آمیزه ای از دانش، اندیشه و ذوق فطری و خدادادی است که به لطف حنجره انسان، ساز و طبیعت؛ خلق و بر اساس ذوق و قریحه ذاتی و نظم و انتظامی خردمندانه، تبلور و تجسم می یابد. این هنر، همانند دیگر هنرهای بشری دارای ابعاد و مراتب مختلفی است و هر فردی به شیوه ای خاص با آن ارتباط می گیرد که البته می تواند موجب تعالی یا انحطاط جمعی نیز گردد. در راستای تبیین اهمیت، و ارزش و جایگاه موسیقی؛ رسائل و مکتوبات بسیاری پیرامون بنیان های حکمی آن در دوره تمدن اسلامی، به رشته تحریر درآمده است که از آن بین؛ می توان به آثار فاخر شخصیت های بزرگی نظیر: فارابی، اخوان الصفا، ابوعلی سینا، مولوی، صفی الدین ارموی، قطب الدین شیرازی، عبدالقادر مراغه ای و فیض کاشانی اشاره کرد. همچنین؛ فتاوی متعددی در مورد این هنر مهم بشری صادر شده است که فتاوی امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری(مدظله العالی) از جمله آنهاست. هنر موسیقی در ایران چه در ادوار گذشته و چه در دوران حاضر با آسیب ها و اشکالاتی نظیر؛ گرایش به موسیقی لهوی و بی محتوا و برانگیزنده غرائز جنسی به بهانه جذب مخاطب، معرفی موسیقی لهوی به مثابه عامل آزادی و نشاط، عدم نوآوری و محدود شدن به موسیقی لهوی، عدم جذب و پرورش استعدادها و محدودشدن به هنرمندان قدیمی موسیقی مواجه بوده است و بخش میراثی آن عمدتا دارای سمت و سوی «من سفلی» است. انقلاب شکوهمند اسلامی ایران؛ در مسیر احیاء و اعتلاء کلمه حق، حماسه آفرینی و تشویق و تحریض مردم برای حضور در مهم ترین ساحت های دفاع از ارزش های اسلامی ایرانی، روح تازه ای را در کالبد موسیقی دمید و خوشبختانه؛ با استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران، اشکالات نشات گرفته از دوران گذشته به مراتب کمتر و دارای سیر نزولی شد؛ لیکن وجود برخی محدودیت های اجتماعی سبب شد تا جز در مواردی معدود و مشخص همچون سرودها و آهنگ های فاخر و انقلابی؛ با تولید آثار چشمگیر و متناسب با اهداف و ناظر به ارزش های انقلاب اسلامی روبرو نباشیم. فقدان خط مشی روشن، یکپارچه و کارآمد در این حوزه، ضعف دیوان سالاری دولتی و نرم افزارهای فکری، فقدان یک مکتب موسیقایی متناسب با تمدن ایرانی و اسلامی و نیز کاستی های برآمده از فقدان ابتکارات و نوآوری های لازم در عرصه این هنر متعالی از نقاط ضعف این حوزه به شمار می رود. در این راستا و در اجرای راهبرد ملی ۴ ذیل راهبرد کلان ۹ نقشه مهندسی

نویسندگان