تبیین نقش قصد رفتاری مصرف کننده بر اساس شرایط تسهیل کننده و اعتماد درک شده

رفتار مصرف کننده شامل فرآیندهای روانی و اجتماعی گوناگونی است که در قبل و بعد فعالیتهای مربوط به خرید و مصرف وجود دارد. در ورای هر عمل خرید یک فرآیند مهم تصمیم گیری نهفته است که باید بررسی شود. مراحلی که خریدار طی می کند تا تصمیم بگیرد که چه نوع محصولات و خدماتی را خریداری کند فرآیند تصمیم گیری نامیده می شود. مشتریانی که تعهد ارتباطی بیشتری دارند، به احتمال بیشتری خرید را انجام می دهند. قصد رفتاری مصرف کننده، به عنوان تمایل و نیت مصرف کننده برای خریداری کردن یک محصول یا خدمت ویژه از یک فروشنده تعریف می شود. نیت خریداری محصول از ادراک مشتریان نسبت به عملکرد خدمت دهندگان ناشی می شود. یعنی مصرف کننده از لحاظ خدمت رسانی به فروشنده یا برند اطمینان دارد. همچنین نشان می دهد اینکه آیا مشتریان حاضر به خرید بیشتر از یک سازمان خاص هستند. در نهایت این قصد خرید است که مصرف کننده را به مشتری تبدیل می کند. ریشه استفاده از قصد خرید در متغیر قصد استفاده از فناوری قابل ردیابی است که در مدل پذیرش فناوری دیویس مطرح شد. البته دیویس بین قصد استفاده و استفاده واقعی تمایز قائل است و این دو مقوله را به عنوان دو متغیر مستقل از هم در نظر گرفته است. همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است نگرش افراد، نیت رفتاری آنها را شکل می دهد و نیت رفتاری به رفتار واقعی تبدیل می شود. بنابراین قصد خرید مترادف با خرید نیست و زمینه ای برای خرید محصول در آینده است. در پژوهش حاضر که هدف آن، بررسی میزان قصد رفتاری مصرف کننده بر اساس شرایط تسهیل کننده و اعتماد درک شده در یکی از فروشگاه های تهران می باشد، ۲ فرضیه مطرح شده و با کمک پرسشنامه به آزمون آن ها پرداخته شد. نهایتا با آزمون آن ها، هر دو پذیرفته شدند.

کلیدواژه ها:

قصد رفتاری مصرف کننده ، شرایط تسهیل کننده ، اعتماد درک شده