تاثیر تنهایی دیجیتال در عصر شبکه های اجتماعی: پارادوکس ارتباط در دنیای مجازی

در عصر دیجیتال، شبکه های اجتماعی به ابزاری قدرتمند برای ارتباطات جهانی تبدیل شده اند، اما در کنار فرصت هایی که ایجاد می کنند، چالش های روانی و اجتماعی جدیدی نیز به وجود آورده اند. یکی از این چالش ها، پدیده تنهایی دیجیتال است که به احساس انزوا و عدم تعلق در میان کاربران شبکه های اجتماعی اشاره دارد، علیرغم اینکه از نظر فنی به طور مداوم با دیگران در ارتباط هستند. این پارادوکس ارتباط در دنیای مجازی، موضوع اصلی این تحقیق است. یافته ها نشان داد که استفاده بیش از حد از شبکه های اجتماعی، به ویژه استفاده منفعلانه (مانند اسکرول کردن بدون تعامل)، با افزایش احساس تنهایی و کاهش سلامت روان مرتبط است. همچنین، مقایسه اجتماعی و زورگیری سایبری به عنوان عوامل کلیدی در تشدید تنهایی دیجیتال شناسایی شدند. از سوی دیگر، تعاملات معنادار و حمایت گرانه در فضای مجازی می توانند به کاهش احساس تنهایی کمک کنند. این تحقیق بر اهمیت استفاده آگاهانه و متعادل از شبکه های اجتماعی تاکید می کند و پیشنهاد می کند که آموزش مهارت های ارتباطی و ایجاد جوامع آنلاین حمایت گر می توانند به کاهش تنهایی دیجیتال کمک کنند. نتایج این مطالعه می تواند برای پژوهشگران، سیاست گذاران وکاربران شبکه های اجتماعی مفید باشد تا درک بهتری از پارادوکس ارتباط در دنیای مجازی داشته باشند و راهکارهایی برای بهبود سلامت روان در عصر دیجیتال ارائه دهند.

کلیدواژه ها:

تنهایی دیجیتال ، شبکه های اجتماعی ، پارادوکس ارتباط ، سلامت روان ، مقایسه اجتماعی ، زورگیری سایبری