اثربخشی آموزش سرمایه روانشناختی بر اهمال کاری و اشتیاق شغلی کارکنان دانشگاه پیام نورخراسان رضوی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش سرمایه روانشناختی بر اهمال کاری و اشتیاق شغلی کارکنان دانشگاه پیام نورخراسان رضوی بود. برای این منظور از کلیه کارکنان مرد دانشگاه پیام نورخراسان رضوی در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ (۱۲۰ نفر) شاغل نمونه ای به حجم ۴۰ نفر به صورت نمونهگیری داوطلبانه مبتنی بر هدف انتخاب شده و در دو گروه گواه (۲۰ نفر) و آزمایش (۲۰ نفر) به صورت تصادفی ساده جایگزین شدند. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش انجام، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. اعضای گروه آزمایش در جلسات آموزش مهارت های سرمایه روانشناختی شرکت کردند، اما به گروه کنترل مداخله خاصی ارائه نشد. برای سنجش میزان اشتیاق شغلی و اهمال کاری، آزمودنیها در مرحله پیشآزمون و پسآزمون از پرسشنامه سنجش اهمالکاری تاکمن (۲۰۰۱) و پرسشنامه اشتیاق شغلی اوتریچ (۲۰۰۲) استفاده گردید و اطلاعات حاصل از این آزمونها با استفاده از روشهای آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های سرمایه روانشناختی برکاهش اهمال کاری و افزایش اشتیاق شغلی کارکنان دانشگاه پیام نورخراسان رضوی تاثیر معناداری داشته است و فرضیه ها مورد تایید قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت های سرمایه روانشناختی ، اهمال کاری ، اشتیاق شغلی