تحول در آموزش ابتدایی کاوش در رویکردهای نوآورانه یادگیری مبتنی بر بازی

بازی ها از دیرباز تاکنون یکی از عناصر مهم در زندگی انسان بوده و هستند. این عنصر مهم نه تنها برای سرگرمی و تفریح بلکه برای آموزش و پرورش نیز اهمیت دارد. از این رو، استفاده از بازی ها به عنوان یک ابزار آموزشی و پرورشی در تدریس مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان اهمیت زیادی دارد. در این مقاله، به بررسی نقش کاربرد بازی در تدریس و پرورش مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان پرداخته خواهد شد. استفاده از بازی ها در تدریس مهارت های اجتماعی و عاطفی دانش آموزان می تواند به بهبود تعاملات اجتماعی و توانایی های ارتباطی آن ها کمک کند. بازی ها می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا مهارت های ارتباطی خود را بهبود بخشند، از طریق بازی ها می توانند یاد بگیرند که چگونه با دیگران همکاری کنند، چگونه احساسات و احساسات خود و دیگران را درک کنند و چگونه مشکلات و اختلافات را به صورت سازنده حل کنند. در واقع، بازی ها می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا مهارت های اجتماعی و ارتباطی خود را تقویت کنند و به عنوان افرادی موفق و موثر در جامعه شناخته شوند. بازی ها بویژه بازی های فکری، خلاقیت کودک را افزایش می دهد و، یعنی بهره گیری غیرمعمول از وسایل اطراف بدون تاثیرگیری از عقاید دیگران. والدین نباید تعیین کننده ی نوع و شیوه ی بازی باشند. بلکه بهتر است شرایط سالم بازی را فراهم و خود به عنوان همبازی شرکت کنند و اجازه دهند تا با قدرت خود بازی را اداره کند. در واقع والدین از طریق درگیر شدن در فعالیت های خلاق کودک در رشد او سهیم هستند. خانواده ها باید فرصت های لازم را برای سوال کردن، کنجکاوی و کشف محیط به کودکان بدهند و هرگز آنان را تنبیه و تهدید نکنند. جذابیت بازی ها، نظارت نداشتن والدین، تجربه لحظات هیجان انگیز، تنهایی و عدم خودنظارتی از جمله افراط گری در انجام بازی های هستند.

کلیدواژه ها:

بازی ها ، آموزش ، پرورش ، مهارت های اجتماعی ، مهارت های عاطفی