زیبا شناسی رابطه انسان با خداوند متعال از نگاه نهج البلاغه

یکی از مهمترین مباحث که انسان های قرون حاضر به فراموشی سپردند، چگونگی راه ها و روش های برقراری ارتباط با خداوند کریم و رحیم است. انسان های امروزی با مباحثی مثل ارتباط در سطوح فردی و جوامع و بین المللی را می فهمند. و وقتی بگوییم جامعه شناسی ارتباط، روانشناسی ارتباط، گفت وگوی تمدن ها و... که در این زمینه تحقیق و پژوهش زیاد شده است. اما در رابطه با ارتباط با خداوند تعالی پژوهشی انجام نشده است و اگر هم شده، ناچیز است. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی زیباشناسی رابطه انسان با خداوند متعال از نگاه نهج البلاغه بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که انسان همانند سایر موجودات از بدو آفرینش، وابسته به خداست و خداوند وجود خاص انسانی را به او می بخشد. ارتباط و وابستگی وجودی بین انسان و خدا از حیطه ی قدرت انسان خارج است. پس از تولد و رشد تدریجی و ظهور اراده است که ارتباط انسان با دیگران، ارادی و آگاهانه انجام می گیرد. و در این مرحله، احتیاج به کیفیت و نحوه ارتباط پیدا می کند تا به رشد استعدادهایش خط و جهت مثبت بدهد. ارتباط انسان با خدا، از مهمترین روابطی است که باید مورد توجه قرار گیرد. در این میان فرستادگان خداوند و جانشینان بر حق آنها همواره کیفیت و چگونگی ارتباط صحیح و اصولی با خداوند را برای ما انسان ها بیان فرموده اند.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، خداوند ، انسان ، رابطه