اثربخشی آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی بر کاهش خشونت زناشویی و بهبود صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت در شهر تبریز

امروزه خیانت در ازدواج عامل بزرگ نارضایتی زناشویی و همچنین زمینه اصلی تعارض ها، ناسازگاری ها و یکی از برجسته ترین مشکلات در روابط زناشویی و طلاق زوجین به شمار می رود. این تحقیق با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی بر کاهش خشونت زناشویی و بهبود صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت در شهر تبریز، انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی (پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تبریز تحت نظر بهزیستی در سه ماه اول سال ۱۴۰۳ که دارای آسیب دیده از خیانت همسر می باشند، بود که به روش نمونه گیری داوطلبانه مبتنی بر هدف تعداد ۲۴ زن به عنوان نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی ۱۲ نفر در گروه آزمایش و ۱۲ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه های اختلافات زناشویی (CTS۲) استراوس (۲۰۰۴) و صمیمیت زناشویی با گاروزی (۲۰۰۱)، استفاده شد. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل دادههای گردآوری شده در این پژوهش جهت رسیدن به اهداف تحقیق از روش آماری توصیفی (محاسبه فراوانی، درصد) و آمار استنباطی (آزمون لوین برای همگنی واریانس ها و تحلیل کواریانس) استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی بر کاهش خشونت زناشویی و بهبود صمیمیت زناشویی زنان آسیب دیده از خیانت موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی ، خشونت زناشویی ، صمیمیت زناشویی ، زنان آسیب دیده از خیانت