تحلیل تطبیقی محورهای بهسازی شده شهر اصفهان

بافت های تاریخی شهرها به عنوان هویت و میراث فرهنگی جوامع، پیوند نسل های گذشته و حال را حفظ می کنند. شهر اصفهان با دارا بودن بافت های قدیمی نسبتا سالم، نمونه ای شاخص از این میراث است که نیازمند توجه ویژه به منظور احیا و بهسازی است. افزایش جمعیت، گسترش بی رویه شهرها، بی توجهی به نیازهای مدرن و مشکلات کالبدی، موجب فرسودگی و مهاجرت ساکنان بومی این مناطق شده است. این پژوهش با هدف بررسی چالش ها و راهکارهای بهسازی محلات تاریخی اصفهان، از روش های ترکیبی پیمایشی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) و مطالعات کتابخانه ای استفاده کرده است. یافته ها نشان می دهد اقدامات انجام شده عمدتا متمرکز بر زیباسازی کالبدی بوده و کمبود توجه به مسائل اجتماعی-اقتصادی، مشارکت ناکافی ساکنان و نارسایی در زیرساخت هایی مانند پارکینگ و فضای سبز، از نقاط ضعف اصلی طرح ها است. همچنین، تعطیلی بازارچه های سنتی، ناهماهنگی معماری جدید با بافت تاریخی و مشکلات دسترسی، از موانع احیای پایدار این محلات محسوب می شوند. نتایج پژوهش بر لزوم تدوین برنامه های جامع با رویکرد سیستمی، تقویت مشارکت مردمی، احیای اقتصادی بازارها و تلفیق خدمات مدرن با ویژگی های تاریخی تاکید دارد. این راهکارها نه تنها به حفظ هویت فرهنگی اصفهان کمک می کند، بلکه زمینه جذب گردشگر و بهبود کیفیت زندگی ساکنان را فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

بهسازی شهری ، بافت تاریخی اصفهان ، احیای محلات قدیمی ، مشارکت مردمی ، چالش های اجتماعی-اقتصادی