اثربخشی آموزش جرات ورزی بر پرخاشگری، ابراز وجود و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان باغملک در سال ۹۸-۹۷

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی آموزش جرات ورزی بر پرخاشگری ابراز وجود و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان باغملک در سال ۹۸-۹۷ بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان کم جرات مقطع متوسطه اول شهرستان باغملک به تعداد ۳۸۵ نفر که از طریق پرسشنامه جرات سنجی گمبریل و ریجی مشخص شدند و در سال تحصیلی ۹۸-۹۷ در حال تحصیل بودند. نمونه تعداد ۱۰۰ نفر از دانش آموزان کم جرات مقطع متوسطه اول شهرستان باغملک که به طور تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل ۵۰ نفر آزمایش و ۵۰ نفر کنترل جای گرفتند. روش این پژوهش از نوع آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه جرات ورزی کمبریل و ریچی (۱۹۷۵) پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (۱۹۸۲) می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روشهای توصیفی میانگین و انحراف استاندارد)، از روش آماری تحلیل کواریانس استفاده گردید. یافته ها نشان داد که آموزش جرات ورزی بر پرخاشگری، ابراز وجود و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان باغملک موثر است. همچنین نتایج نشان داد که آموزش جرات ورزی بر پرخاشگری ابراز وجود و خودکارآمدی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان باغملک در مرحله ی پیگیری یک ماهه نیز موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش جرات ورزی ، پرخاشگری ، ابراز وجود ، خودکارآمدی