تاثیر رابطه معلم و دانش آموز بر عملکرد تحصیلی در مدارس ابتدایی: بررسی انگیزه و میزان حضور و غیاب

کیفیت روابط معلم و دانش آموز (TSRs) به طور فزاینده ای به عنوان یک عامل مهم موثر بر عملکرد تحصیلی در مدارس ابتدایی شناخته شده است. این مطالعه تاثیر TSR ها را بر نتایج تحصیلی دانش آموزان، با تمرکز بر انگیزه و میزان حضور و غیاب بررسی می کند. با استفاده از روش ترکیبی، داده ها از ۳۰۰ دانش آموز دبستانی و ۱۵ معلم در پنج مدرسه جمع آوری شد. نظرسنجی ها، مصاحبه ها و سوابق تحصیلی برای بررسی همبستگی بین TSR های مثبت و عملکرد تحصیلی بهبود یافته تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که TSRهای قوی به طور قابل توجهی انگیزه درونی دانش آموزان را افزایش می دهد و منجر به مشارکت بالاتر و نتایج تحصیلی بهتر می شود. علاوه بر این، TSR های مثبت با نرخ حضور و غیاب بهبود یافته مرتبط بودند، که نشان می دهد تعاملات حمایتی معلم و دانش آموز باعث تقویت حس تعلق و کاهش غیبت می شود. یافته ها بر اهمیت پرورش TSR های مثبت در آموزش ابتدایی برای ارتقای موفقیت تحصیلی و رفاه دانش آموزان تاکید می کند. مفاهیم عملی برای مربیان و سیاست گذاران مورد بحث قرار می گیرد و بر نیاز به برنامه های توسعه حرفه ای که مهارت های ارتباطی معلمان را افزایش می دهد، تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

روابط معلم و دانش آموز ، عملکرد تحصیلی ، انگیزه ، میزان حضور ، آموزش ابتدایی