برنامه ریزی کلاس های درس و شیوه های مدیریت کلاسی

نهاد آموزش و پرورش، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان اطلاعات و بی تردید عمده ترین مصرف کننده و ذخیره کننده اطلاعات و دانایی محسوب می شود. این مهم در کشور ما به علت توسعه کمی آموزش و پرورش و توجه به مولفه های دینی و ملی و فرهنگی از گستردگی و ارزش بالایی برخوردار است. تولید دانش و کاربرد آن در فرایند تعلیم و تربیت، موجب افزایش دانایی و توانایی یادگیرندگان و معلمان شده و آموزش و پرورش را در مهم ترین ماموریت خود؛ یعنی، تربیت نیروی انسانی توانمند و کارآمد بیش از گذشته توفیق خواهد داد (جوادی بورا و نازکتبار، ۱۳۸۹). یکی از عواملی که امروزه معلمان، مدیران و سیاست گذاران آموزش و پرورش به عنوان موضوعی مهم و اساسی به آن توجه دارند، عامل مدیریت کلاس است که به عنوان پیچیده ترین موضوع در بهبود کیفیت آموزش شناخته شده است. یکی از اساسی ترین مولفه های تعلیم و تربیت، معلم است. مدیریت یکی از جنبه های بسیار مهم در اثربخشی کلاس درس، دانش آموزان و معلمان است (مینگ، ۲۰۰۷). پژوهشگران به طور کلی مدیریت کلاس درس را به عنوان طیف گسترده ای از تلاش های معلم برای نظارت بر تعامل اجتماعی و رفتار دانش آموزان توصیف می کنند (ریتر و هانکوک، ۲۰۰۷). مدیریت کلاس درس به عنوان یک استراتژی کنترل برای فعالیت های آموزشی و برنامه های آموزشی موثر در جهت حصول اطمینان از کیفیت آموزش های مربوطه در تمام سطوح مشاهده شده است (آزوبوئیک، ۲۰۱۲). مدیریت به ساختارها و قوانین رفتار دانش آموزان و تلاش برای اطمینان از این که دانش آموزان با این قوانین موافقت می کنند اشاره دارد (مارتین و شوهو، ۱۹۹۹)؛ و دو هدف اساسی آن؛ اطمینان از ایمنی مربیان و فراگیران و ایجاد محیطی که منجر به تدریس و یادگیری گردد، می باشد (فریرا و همکاران، ۲۰۰۹).

کلیدواژه ها:

مدیریت ، مدیریت کلاس ، معلم ، سبک مداخله گر ، سبک غیر مداخله گر ، سبک تعاملی