آموزش دوران کودکی و موفقیت تحصیلی در بلندمدت: یک مرور نظام مند

این مرور نظام مند تاثیر آموزش دوران کودکی (ECE) بر موفقیت تحصیلی بلندمدت را ارزیابی می کند. اهداف آن شامل ترکیب شواهد موجود درباره ی تاثیر کلی ECE، بررسی تفاوت های برنامه ای و عوامل زمینه ای، و ارزیابی کیفیت پژوهش ها است. روش شناسی جامع این پژوهش شامل جستجو در پایگاه های داده ی (ERIC، PsycINFO، Scopus) بدون محدودیت زمانی و با استفاده از کلیدواژه هایی نظیر «آموزش دوران کودکی» و «موفقیت تحصیلی» است. مطالعات تجربی داوری همتا در این بررسی گنجانده شده اند، در حالی که مقالات غیرانگلیسی و نظری حذف شده اند. به دلیل ناهمگونی مطالعات، یک سنتز روایی انجام شد. یافته ها نشان می دهند که ECE تاثیر مثبتی بر پیامدهای تحصیلی بلندمدت دارد، به ویژه برای کودکان محروم، که منجر به کاهش نیاز به آموزش ویژه و تکرار پایه و افزایش نرخ فارغ التحصیلی می شود. بااین حال، این تاثیر به کیفیت و نوع برنامه وابسته است؛ برنامه های جامع که تلفیقی از یادگیری ساختاریافته و فعالیت های خودمحور کودکان هستند، بیشترین اثربخشی را نشان می دهند. عوامل زمینه ای مانند وضعیت اقتصادی-اجتماعی نیز نتایج را تعدیل می کنند. از جمله محدودیت های این مطالعه می توان به ناسازگاری های روش شناختی و کمبود مقایسه ی مستقیم بین برنامه ها اشاره کرد که شکاف های موجود در شواهد را برجسته می سازد. این مرور نتیجه گیری می کند که ECE باکیفیت بالا برای تقویت موفقیت تحصیلی پایدار و ترویج عدالت آموزشی حیاتی است. همچنین، بر نیاز به پژوهش های بیشتر درباره ی عناصر خاص برنامه های موثر در منافع بلندمدت و ردیابی طولی پیامدها تاکید می کند. با پرداختن به نابرابری های آموزشی در مراحل اولیه، ECE پایه ای برای دستاوردهای مادام العمر فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش دوران کودکی ، موفقیت تحصیلی ، پیامدهای بلندمدت ، عدالت آموزشی ، نرخ فارغ التحصیلی