نوآوری های استاد فکر (علامه مصباح یزدی) در حوزه فلسفه اخلاق

فلسفه اخلاق شاخه ای از علم فلسفه است که به پرسش های عقلانی و بنیادین اخلاقی می پردازد. از جمله نظریه های مطرح در خصوص «فلسفه اخلاق»، نظریه آیت الله مصباح یزدی (ره) است که به دلیل داشتن امتیازات متعدد، امروزه از رایج ترین نظریه ها در این موضوع است. با وجود اینکه ضرورت پرداختن به بحث اخلاق و ریشه و فلسفه اخلاق در میان مسلمانان به دلیل رواج معارف دینی و سفارش های دین اسلام به رعایت اخلاق، کمتر احساس می شود؛ علامه مصباح یزدی با تمرکز بر این مبحث به بسیاری از شبهات مطرح شده در این حوزه پاسخ داده و با طرح پرسش ها و شبهات دیگر مکاتب اخلاقی؛ ضرورت پرداختن به این بحث را نیز روشن کرده اند. ایشان در زمینه فلسفه اخلاق نو آوری هایی داشته و به شیوه ای نو و کاملا نظام یافته، جامع و مدون به فلسفه اخلاق پرداخته اند. برخی از نوآوری ها و نظرات ایشان کاملا ابتکاری و برخی دیگر الهام گرفته از نظرات فیلسوفان گذشته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ابتکارات فلسفه اخلاقی علامه مصباح یزدی، به روش توصیفی–تحلیلی انجام شده است و به بیان و بررسی ابتکارات علامه مصباح یزدی در حوزه فلسفه اخلاق می پردازد. از مهم ترین نوآوری های ایشان در زمینه فلسفه اخلاق می توان به «نظام سازی برای اخلاق اسلامی» و «نقد و بررسی سایر مکاتب اخلاقی»، «تطبیق اخلاق عرفانی و نقلی با اخلاق فلسفی» و همچنین «طرح نظریه ضرورت بالقیاس بودن باید اخلاقی» اشاره کرد. «جامعیت»، «اتقان مباحث و تنقیح منسجم مبانی»، «توجه به سوالات مطرح در فلسفه اخلاق» و «ارائه نظریه از رهگذر نقد مکاتب غربی» را می توان ازجمله ویژگی های مهم این نظریه دانست.

کلیدواژه ها:

علامه مصباح یزدی ، فلسفه ، اخلاق ، فلسفه اخلاق ، نوآوری