اهمیت روانشناسی وآموزش وتعلیم تربیت در مدارس

واژه روانشناسی در قرن شانزدهم میلادی از دو اصطلاح یونانی به معنای روان وبه معنای مطالعه یک موضوع ساخته شده بنابراین معنای اولیه روانشناسی عبارت بود از مطالعه روان که نشان دهنده ی علاقه ی دیرین علمای الهیات به موضوعاتی بود که امروزه جزو قلمرو روانشناسی محسوب می شود روانشناسی تربیتی یکی از رشتههای روانشناسی است که به مطالعه ی مسائل یادگیری آموزشگاهی میپردازد و دو هدف را دنبال میکند درک و فهم فرآیندهای یادگیری و آموزش تهیه و گسترش راههای بهبود بخشیدن به این فرآیندهاآموزش یعنی فراهم آوردن فرصتهائی برای اینکه دانش آموزان یاد بگیرند. به عبارت دیگر آموزش به فعالیتهائی گفته میشود که با هدف آسان ساختن یادگیری از سوی معلم طرحریزی میشود و بین آموزگار و یک یا چند یادگیرنده به صورت کنش متقابل جریان می یابد آموزش علاوه بر فعالیتهای کلاسی معلم که در حضور شاگردان انجام میشود ، فعالیتهای پیش از رفتن به کلاس یعنی طراحی آموزش و طراحی و اجرای امتحانات را نیز شامل میشود. در مقابل،تدریس عمدتن به فعالیتهای کلاسی معلم که در حضوردانش آموزان و دانشجویان و غالبن به صورت کلامی انجام میگیرد،گفته می شود. تدریس بخشی از آموزش است اما تمامی آن نیست.تعلیم و تربیت می تواند در قالب مفهوم یک نیاز و لازمه ی بقای هر جامعه ای قلمداد شود.عده ای از مربیان وظیفه تعلیم و تربیت را انتقال سرمایه تمدنی ذکر کرده اند که در اینجا باید این نکته مدنظر مربیان باشد که تنها انتقال این میراث موجب ترقی و توسعه آن نمی شود زیرا بسیاری از افکار نظریات، آداب و رسوم و عقایدی که سال ها در میان مردم یک جامعه نفوذ داشته و بوسیله نسل ها انتقال یافته اند و این افکار و نظریات به همان وضع سابق باقی مانده، بر اعمال مردم حکومت دارند

کلیدواژه ها:

روانشناسی ، دانش آموزان ، معلمان ، تعلیم وتربیت ، آموزش