بررسی انتقادی تاثیر سبک های تدریس تحول آفرین معلمان بر انگیزش درونی و تاب آوری روان شناختی دانش آموزان: چالش ها و فرصت ها

هدف از این مطالعه مروری، بررسی انتقادی تاثیر سبک های تدریس تحول آفرین معلمان بر انگیزش درونی و تاب آوری روان شناختی دانش آموزان است. در سال های اخیر، تدریس تحول آفرین به عنوان رویکردی کارآمد در ایجاد تغییرات عمیق در نگرش و رفتار دانش آموزان شناخته شده است. این سبک تدریس، با تاکید بر ایجاد محیط های یادگیری حمایتگر، تعامل مثبت معلم-دانش آموز و ارتقاء خودکارآمدی، بستری مناسب برای رشد انگیزش درونی و تقویت تاب آوری فراهم می آورد. پژوهش های پیشین نشان می دهد که تدریس تحول آفرین، از طریق برآورده ساختن نیازهای روان شناختی چون خودمختاری، شایستگی و تعلق، انگیزش درونی دانش آموزان را افزایش می دهد و آن ها را در برابر فشارهای تحصیلی و روانی مقاوم تر می کند.با این حال، این سبک تدریس با چالش هایی نیز همراه است؛ از جمله کمبود آموزش های تخصصی برای معلمان، ساختارهای سختگیرانه نظام آموزشی و تفاوت های فردی میان دانش آموزان. در مقابل، فرصت هایی همچون توسعه حرفه ای معلمان، بهره گیری از فناوری های نوین آموزشی و بازنگری در نظام ارزشیابی سنتی می تواند زمینه ی اجرای موثرتر این سبک تدریس را فراهم کند.نتایج این مطالعه نشان می دهد که تدریس تحول آفرین، در صورت پیاده سازی صحیح، می تواند نه تنها عملکرد تحصیلی بلکه رشد روان شناختی دانش آموزان را بهبود بخشد. بر این اساس، توجه به توانمندسازی معلمان، تغییر رویکردهای سیاستگذاری آموزشی و حمایت از محیط های یادگیری انگیزشی، از الزامات تحقق این هدف مهم به شمار می رود. در نهایت، پژوهش های بیشتری در زمینه اثرات طولانی مدت این سبک تدریس در بسترهای فرهنگی مختلف توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

تدریس تحول آفرین ، انگیزش درونی ، تاب آوری روان شناختی ، معلم تحول آفرین ، آموزش و پرورش ، سبک های تدریس