نقش هوش مصنوعی در ارتقاء آگاهی و مسئولیت پذیری زیست محیطی دانش آموزان: گامی نوین به سوی آموزش پایدار در عصر فناوری

در جهان امروز که با بحران های فزاینده زیست محیطی همچون تغییرات اقلیمی، آلودگی هوا و آب، و کاهش منابع طبیعی مواجه است، نظام های آموزشی بیش از هر زمان دیگر موظف اند نسل آینده را به آگاهی، نگرش و رفتارهای مسئولانه زیست محیطی مجهز سازند. آموزش محیط زیستی تنها به انتقال دانش محدود نمی شود، بلکه فرآیندی چندبعدی است که در آن باید حس مسئولیت پذیری، مشارکت فعال، و تفکر انتقادی دانش آموزان نسبت به مسائل زیست محیطی پرورش یابد. در این میان، هوش مصنوعی (AI) به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای تحول در آموزش، ظرفیت های چشمگیری برای بازآفرینی شیوه های آموزش محیط زیستی فراهم کرده است.این مقاله مروری با هدف تحلیل نقش و کارکردهای هوش مصنوعی در تقویت آگاهی و مسئولیت پذیری زیست محیطی در میان دانش آموزان نگاشته شده است. مطالعات پیشین، به ویژه در حوزه طراحی شبیه سازی های محیطی، سیستم های یادگیری تطبیقی و پلتفرم های تحلیل گر رفتار یادگیری، نشان می دهند که AI می تواند آموزش محیط زیستی را از حالت سنتی به تجربه ای تعاملی، پویا و شخصی شده تبدیل کند. از سوی دیگر، چالش هایی چون سوگیری الگوریتمی، نابرابری در دسترسی به فناوری، و عدم آمادگی معلمان نیز از موانع مهم در مسیر بهره گیری موثر از این فناوری هستند. این مقاله با نگاهی جامع به ظرفیت ها و محدودیت های هوش مصنوعی در آموزش محیط زیستی، بر ضرورت سیاست گذاری آموزشی مبتنی بر فناوری و توسعه زیرساخت های فناورانه تاکید می کند.یافته های این مقاله مروری نشان می دهد که هوش مصنوعی، اگر به درستی طراحی و اجرا شود، می تواند به طور معناداری در شکل دهی به نسل هایی آگاه، دغدغه مند و متعهد به پایداری زیستی نقش آفرین باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش محیط زیستی ، هوش مصنوعی ، مسئولیت پذیری زیست محیطی ، آموزش پایدار ، دانش آموزان ، یادگیری تطبیقی ، شبیه سازی محیطی ، فناوری آموزشی