بررسی روند تحول شخصیت های هفت پیکر نظامی با استفاده از آیرونی

ادبیات کلاسیک ایران سرشار از مفاهیم عمیق و پیچیده است که غالبا موجودیتی تمثیلی دارند. وجود تخیل، تصاویر متنوع، عمق و چند لایگی معنایی این آثار را از پتانسیلهای تفسیری قابل توجهی برخوردار می سازند. نظامی از جمله نویسندگانی است که کمترین فاصله را با ادبیات نمایشی دارد. داستان هفت پیکر نظامی که به زندگی بهرام گور از زمان تولد تا پادشاهی و مرگ او می پردازد، دارای ساختاری اپیزودیک و ظرفیتهای نمایشی قابل اعتناست. یکی از تکنیکهای موثر در تعبیر و بازنمایی این مفاهیم آیرونی است، تکنیکی که از طریق ایجاد تمایز و تضاد بین آنچه که دیده می شود با آنچه که واقعا کلام یا واقعه بر آن دلالت می کند به ارتباط عمیق تر با متن کمک می کند. علاوه بر تضاد، عناصر دیگری نیز مانند بی خبری، جدامانی نیز وجود دارند که در گونه های متفاوت آیرونی مانند: آیرونی کلامی، آیرونی موقعیت، آیرونی نمایشی و آیرونی تقدیر به کار گرفته می شوند. این پژوهش سعی دارد به شیوه ای توصیفی-تحلیلی با بررسی پتانسیل های آیرونیک در داستان هفت پیکر نظامی و تطبیق آن با معانی ضمنی اثر و با تمرکز بر این ظرفیت ها تغییراتی را که بتدریج در شخصیت ها پدیدار می شود تا تحول نهایی شخصیت بهرام دنبال کند.

کلیدواژه ها:

ادبیات کلاسیک ، نظامی ، هفت پیکر ، آیرونی ، بهرام