نقش هوش هیجانی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان

هوش هیجانی یکی از عوامل کلیدی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان محسوب می شود. این مفهوم که نخستین بار توسط سالووی و مایر (۱۹۹۰) و بعدها توسط دانیل گلمن توسعه یافت، شامل مجموعه ای از مهارت های شناختی و عاطفی است که فرد را قادر می سازد تا احساسات خود و دیگران را درک، مدیریت و کنترل کند. تحقیقات نشان داده اند که دانش آموزانی که هوش هیجانی بالاتری دارند، توانایی بیشتری در مدیریت استرس، تمرکز بر اهداف تحصیلی، تعاملات مثبت با معلمان و همسالان، و حل تعارضات اجتماعی دارند. همچنین، این مهارت به افزایش انگیزه، خودکارآمدی، و اعتمادبه نفس در دانش آموزان کمک کرده و میزان اضطراب امتحانات و افت تحصیلی را کاهش می دهد. این مقاله به بررسی نقش هوش هیجانی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی دانش آموزان می پردازد و ارتباط بین این مهارت و عملکرد تحصیلی، مهارت های ارتباطی، کاهش تعارضات، و افزایش رفاه روانی را تحلیل می کند. علاوه بر این، راهکارهایی برای آموزش و تقویت هوش هیجانی در محیط های آموزشی و خانواده ارائه خواهد شد. یافته های پژوهش های انجام شده نشان می دهد که مدارس و خانواده ها می توانند با آموزش هوش هیجانی از طریق برنامه های آموزشی، بازی های گروهی، و تشویق به خودآگاهی و همدلی، تاثیر مثبتی بر رشد عاطفی و اجتماعی دانش آموزان بگذارند. در نهایت، نتایج این مطالعه نشان می دهد که پرورش هوش هیجانی از دوران کودکی می تواند منجر به افزایش موفقیت تحصیلی، کاهش تنش های اجتماعی، و تقویت روابط بین فردی در آینده شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، موفقیت تحصیلی ، تعاملات اجتماعی ، خودآگاهی ، همدلی ، مهارت های ارتباطی ، مدیریت استرس ، نظام آموزشی ، رفاه روانی