بررسی تاثیر روش های نوین تدریس بر یادگیری موثر و پایدار در نظام آموزشی

این پژوهش به بررسی تاثیر روش های نوین تدریس بر یادگیری موثر و پایدار در نظام آموزشی پرداخته است. با توجه به تحولات سریع علمی و فناوری، روش های سنتی تدریس دیگر پاسخگوی نیازهای آموزشی امروز نیستند و روش های نوین تدریس با تاکید بر یادگیری فعال، مشارکتی و خلاقانه، جایگزین موثرتری محسوب می شوند. هدف اصلی این پژوهش، تحلیل چگونگی تاثیر روش های نوین تدریس بر افزایش درک مفاهیم، تثبیت دانش در حافظه بلندمدت و توجه به تفاوت های فردی در فرآیند یادگیری است. روش تحقیق به صورت کیفی، توصیفی و کتابخانه ای بوده و از منابع معتبر علمی شامل مقالات منتشرشده در پایگاه هایی مانند سیویلیکا، نورمگز، مگ ایران و گوگل اسکولار بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان داد که روش های نوین تدریس همچون یادگیری مبتنی بر مسئله، آموزش معکوس و یادگیری تلفیقی به طور قابل توجهی موجب افزایش عمق یادگیری و تقویت توانایی های تحلیلی و استدلالی دانش آموزان می شوند. همچنین، این روش ها با فراهم سازی محیط های یادگیری تعاملی، موجب بهبود پایداری دانش و کاهش فراموشی مطالب در طول زمان می گردند. علاوه بر این، پژوهش نشان داد که انعطاف پذیری و قابلیت شخصی سازی روش های نوین تدریس، امکان تطبیق آموزش با تفاوت های فردی را فراهم کرده و فرصت های برابر یادگیری را افزایش می دهد. یافته ها بر اهمیت استفاده از فناوری های نوین آموزشی تاکید داشتند که می توانند با ارائه محتوای چندرسانه ای و روش های تعاملی، تجربه یادگیری را غنی تر کرده و به تثبیت دانش کمک کنند. از سوی دیگر، چالش هایی مانند نیاز به آموزش معلمان و تطبیق برنامه های درسی با روش های نوین نیز مورد توجه قرار گرفت. بر اساس نتایج، پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی به توسعه و اجرای برنامه های آموزشی مبتنی بر روش های نوین توجه بیشتری داشته باشند و پژوهش های آینده به بررسی تاثیرات بلندمدت این روش ها بر عملکرد تحصیلی و مهارت های شناختی و غیرشناختی بپردازند.

کلیدواژه ها:

روش های نوین تدریس ، یادگیری پایدار ، تفاوت های فردی ، آموزش فعال