نگاهی بر نقش ناصرالدین شاه قاجار در ایجاد ارتباط میان سازه های داخلی و خارجی حکومت

ناصرالدین شاه قاجار، یکی از برجسته ترین و اثرگذارترین پادشاهان ایران در دوران قاجاریه، به دلیل رویکردهای نوین خود در حکمرانی و تلاش برای ایجاد ارتباط موثر میان سازه های داخلی و خارجی حکومت شناخته می شود. دوره سلطنت او که از ۱۸۳۱ تا ۱۸۹۶ میلادی به طول انجامید، همراه با چالش ها و تغییرات عمده ای در عرصه سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران بود. ناصرالدین شاه، با درک اهمیت مدرنیزاسیون و نیاز به تعامل با دولت های بزرگ آن زمان، درصدد بود تا با ایجاد زیرساخت ها و نهادهای جدید، موقعیت ایران را در میان قدرت های جهانی تثبیت کند. ابهام ها و چالش های داخلی، همراه با سیاست گذاری های ناپایدار و ضعف در مدیریت حکومتی، ساختار قدرت قاجاری را تحت فشار فزاینده ای قرار داد. ناصرالدین شاه با تلاش برای ایجاد ارتباط میان سازه های داخلی و خارجی، درواقع در پی حفظ و تقویت اعتبار حکومت قاجاری بود، اما دستاوردهای او بارها با چالش های داخلی و خارجی مواجه شد. در نهایت، تجزیه و تحلیل نقش ناصرالدین شاه در این زمینه می تواند نمایی دقیق از تحولات تاریخی و سیاسی ایران و تاثیرات آن بر آینده سیاسی و اجتماعی کشور ارائه دهد. او به عنوان یک پادشاه، در نقطه ای حساس از تاریخ ایران قرار داشت و مباحث مربوط به حکمرانی اش می تواند درک بهتری از روابط بین الملل و تحولات داخلی آن دوران ارائه دهد. واژگان کلیدی: سیاست خارجی، سیاست داخلی، حکومت قاجار، ناصرالدین شاه

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، سیاست داخلی ، حکومت قاجار ، ناصرالدین شاه