تحلیل تاثیر هوش هیجانی بر کاهش تعارضات بین فردی دانش آموزان

هوش هیجانی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در تنظیم رفتارهای اجتماعی، نقش مهمی در کاهش تعارضات بین فردی دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر هوش هیجانی بر کاهش تنش ها و درگیری های بین فردی در محیط های آموزشی پرداخته است. یافته های این مطالعه نشان داده است که دانش آموزانی که از سطح بالاتری از هوش هیجانی برخوردارند، توانایی بیشتری در کنترل هیجانات، مدیریت استرس و برقراری ارتباط موثر دارند. ابعاد مختلف هوش هیجانی، از جمله خودآگاهی، خودتنظیمی، همدلی و مهارت های اجتماعی، به دانش آموزان کمک می کند تا در مواجهه با موقعیت های تنش زا، واکنش های مناسب تری نشان داده و از بروز تعارضات مخرب جلوگیری کنند. خودآگاهی موجب شناخت بهتر احساسات شخصی و درک تاثیر آن بر رفتار می شود، در حالی که خودتنظیمی به دانش آموزان اجازه می دهد تا در شرایط دشوار، رفتارهای کنترل شده تری داشته باشند. همدلی به درک احساسات دیگران و واکنش متناسب با آن ها کمک می کند و مهارت های اجتماعی موجب افزایش توانایی در برقراری ارتباط و حل موثر اختلافات می شود. علاوه بر این، راهکارهای آموزشی نظیر آموزش مهارت های ارتباطی، برگزاری جلسات گفت وگو محور و تمرین های عملی در قالب بازی های گروهی، تاثیر قابل توجهی بر افزایش هوش هیجانی و کاهش تعارضات بین فردی داشته اند. با توجه به اهمیت این موضوع، تقویت برنامه های آموزشی مرتبط با هوش هیجانی در مدارس می تواند نقش مهمی در بهبود تعاملات اجتماعی، کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و ایجاد محیطی آرام تر برای یادگیری داشته باشد. در نهایت، پیشنهاد می شود که پژوهش های آینده به بررسی تاثیر عوامل فرهنگی و خانوادگی بر توسعه هوش هیجانی و شیوه های بهینه آموزش این مهارت در مقاطع تحصیلی مختلف بپردازند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، تعارضات بین فردی ، همدلی ، خودتنظیمی